Menntamál - 01.09.1964, Síða 112

106
MENNTAMÁL
sér að bera það fram við samstarfsnefnd Kjararáðs og samninganefndar
ríkisstjórnarinnar, og liefur ncfndin jtað enn með höndum.
Geta má |tess, að fyrir atbeina stjórnar S.i.H. sótti Jónas Guðjónsson
kennari jn'ng og námskcið fyrir kcnnara afbrigðilegra barna, sem liald-
ið var í Bergcn dagana 31. júlí til 14. ágúst 1962.
Yfirvinna og vinnulimi.
Samhliða kröfum um beinar lannahækkanir kröfðust kennarar einn-
ig jiess, að jjeim yrði grcidd yfirvinna með fullu álagi eins og öðrum
ríkisstarfsmönnum og að fellt yrði niður að láta j)á kcnna 2 stundir
umfram 36 stundir á viku í okt.—maí til Jjcss að bæta upp jtað, sem
skorti á fulla kcnnslu í september.
Báðum jjcssum kröfum var í fyrstu harðlega neitáð af yfirvöldunum.
En jjcgar samið var nýtt crindisbrcf fyrir kennara, tókst að koma í
jjað ákvæðum, sem tryggðu kennurum jafnrétti á við aðra ríkisstarfs-
menn, að jjví er varðar grciðslur fyrir yfirvinnu. Erindisbréf jjetta var
út gcfið I. júní 1962 og tók gildi frá sama tíma.
Kjaradómur staðfesti jjessi ákvæði i úrskurði sínum 3. júli 1963.
Kcnnarar liala jjví fcngið greidda ylirvinnu með fullu álagi frá 1.
sept. 1962. Kjaradómur breytti einnig orðalagi, frá jjví sem áður var,
um vinnutíma kennara, svo að kennsluskylda jjeirra er nú „allt að
36 stundir á viku“, og er 38 stunda „kennsluskyldan" jjar með úr
sögunni.
Vcrulegar lagfæringar lengust cinnig á vinnutíma kennara að ýmsu
öðru lcyti, og er gerð grein fyrir jjeim í 2. hefti Menntamála 1963,
bls. 203, og vísast hér til Jjeirrar greinar.
Einn jjáttur dcilunnar um yfirvinnuna cr jj<'> enn óleystur. l>að er
krafan um grciðslu lyrir yfirvinnu, áður cn erindisbréfið frá 1962 tók
gildi.
f skýrslu sambandsstjórnar á fulltrúaþinginu 1962 var gangur Jjessa
máls rakinn frá upphafi og skýrt frá dórni, scm kvcðinn var upp í
Horgarjjingi Reykjavíkur 12. maí 1962 og fcll kennuruin í vil.
Síðan hefur jjað ger/t í málinu, að ríkisstjórnin áfrýjaði lil I-fæsta-
rcttar. Ilann vísaði málinu frá dómi og taldi, að lagaskylda væri að
leggja málið lyrir ncfnd Jjá, sem um ræðir í 2. mgr. 25. gr. laga nr.
92/1955. Málið hafði að vísu vcrið lagt fyrir þcssa nefnd, cn hún dró
málið á langinn <jg hafðist ckki að. l>á komn aðilar sér saman unt
að taka málið úr höndum hennar og leggja jjað lyrir dómstóla. Mcð
úrskurði Hæstaréttar var Jjcssí málsmeðferð liclt f hili. Lá jjá ckki
annað fyrir cn að skjóta málinu á ný til nefndarinnar, og var svo gert
og kralizt úrskurðar. Nefndin tók nú málið lyrir og felldi úrskurð
í jjví 29. júní 1963. Komst hún að jjcirri niðurstöðu, að grciða bæri