Menntamál - 01.09.1964, Qupperneq 114

108
MENNTAMÁL
Hér skal enn fremur bent á tvö atriði, sem eru til hagsbóta íyrir
sjóðfélaga og sett voru í liigin samkvæmt tillögum sambandsstjórnar.
Fyrra ákvæðið er í 13. gr. síðustu málsgrein og liljóðar svo: „Nú
Iiefur kennari áður gegnt skólastjórastarfi Jrað lengi, að jtað hefði
gefið hámarkslaun í viðkomandi launaflokki á Jteim tíma, er hann
lætur af störfum, og skal Jjá taka tillit til Jtess við ákvörðun lífeyris
samkvæmt 10., 11. og 12. gr. Laun Jtau, sem lífeyrir reiknast af í Jtess-
um tilfcllum, skulu ákveðin að liluta eftir þeim launum, er á hverjum
tíma fylgja kennarastarfinu, og að hluta eftir þeim launum, er á hverj-
um tíma íylgja skólastjórastarfinu, skiptingin skal gerð í beinu hlut-
l'alli við þann tíma, er hann gegndi hvoru starfinu um sig.“
Hitt atriðið er í síðustu málsgrein 17. gr., en Jrar segir: „Hafi
kennari, sem gerist sjóðfélagi, áður stundað barnakennslu sem for-
fallakennari eða stundakennari, er honum heimilt að fengnum með-
mælum fræðslumálastjóra, að kaupa sér réttindi í sjóðnum fyrir þann
tíma, enda hafi starfið verið að minnsta kosti helmingur af fullu
kennarastarfi við hlutaðeigandi skóla. Stjórn sjóðsins ákveður, eftir
tillögum tryggingarfræðings hans, upphæð Jtá, er greiða skal fyrir
réttindi þessi, eftir Jtví sem nánar verður ákveðið í reglugerð sjóðsins."
Öll Jtessi ákvæði eru tvímælalaust til hagsbóta sjóðfélögum, og er
þeim komið hér á framfæri í því skyni, að fulltrúar kynni Jrau félög-
um, sem þarna eiga hagsmuna að gæta.
Fkki verður svo skili/.t við lífeyrissjóðinn, að ekki sé minn/.t á lán-
veitingar úr honum til íbúðabygginga kennara.
Allir munti viðurkenna, að sjóðurinn helur á því sviði gegnt mjög
mikilvægu hlutverki í þágu kennarastéttarinnar. Hitt hafa margir
bcnt á, að upphæð einstakra lána þvrfti að hækka að mun. Viðurkenna
Jjetta allir, sem til Jtekkja, Jrví að svo er nú háttað verðlagi, að venju-
legt lán úr lífeyrissjóðnum er ekki nema lítið brot af því verði, sem
fullgerð íbúð kostar, og hefur þetta hlutfall minnkað iirt að undan-
fiirnu, þar sem verðlag hefur óðfluga hækkað, en upphæð lána staðið
í stað.
Stjórnin ræddi þetta mál nokkuð og var ljós þörfin á úrbótum.
Óskir höfðu einnig borizt frá kennurum um lagfæringu. Fól stjórnin
því fulltrúa sínuni í lífeyrissjóðsstjórninni að knýja á um hækkun
lána til íbúðabygginga til samræmis við hliðstæð lán úr Lífeyrissjóði
starfsmanna ríkisins, en hann veitir nú allt að 250 Jrús. kr. lán (biðtími
5 ár), en Lífeyrissjóður barnakennara ekki nema 175 þús. kr. (bið-
tími 3 ár).
hessi umleitan bar þann árangur, að stjórn Lífeyrissjóðs barnakenn-
ara gerði eftirfarandi samþykkt á fundi sínum 16. apríl 1964: „Sam-
Jaykkt að hækka íbúðalán til sjóðfélaga úr kr. 525,00 á m3 í kr. 625,00