Skírnir - 01.12.1918, Qupperneq 56

342
Um sendibréf
[Skirnir
inber skjöl eða landskjöl sömuleiðis, eða önnur merkileg
handrit, enda er nú sæmilega hugsað um að halda þessu
til haga. Alls konar söfn varðveita liðna tímann, og margt
er vel hirt. Þó fara ótal menjar forgörðum, sem hægt
er að varðveita og framtíðin mun sakna, eins og við
söknum ýmsra hluta frá fortíðinni. Hver þjóð, sem vill
lifa, sér, að henni er nauðsynlegt að halda sem bezt við
sem fie8tum þjóðmenjum. Eitt af því, sem almenningur
getur veitt góða liðsemd til, fram yfir það að leggja fé í
viðhaldskostnað þessara sögumenja, er varðveizla sendi-
bréfanna, því að .bréf sendir og pieðtekur nærri hvert
mannsbarn.
Á meðferðina á bréfunum var eg búinn að drepa. En
þó að skaðinn sé orðinn mikill, má þó enn gera yfirbót
og bjarga þvi, sem bjargað verður.
Enn æru til mörg og merkileg bréf um allar jarðir.
Sum eru líklega orðin nokkuð gömul. Eg hefi sérstaklega
trú á þvi, að gömlu konurnar lumi á ýmsu þess háttar i
kistuhandraðanum. líýrri bréfin eru þó miklu fleiri, því
að maigir geyma þó bréf sín í einn ættlið, og altaf er
að bætast við.
Ef einhverjir duglegir menn tækju sig nú til og sóp-
uðu heimilin, hver í sinni sveit, að bréfum, eða herjuðu
út svo mikið, sem hægt væri að fá, mundi það verða
álitlegt safn.
Annars held eg, að feugsvonin sé ekki mest með
þeirri aðferð, að einstakir menn reyni að fá almenning
til að láta bréfin af hendi við sig, heldur mundi það
verða affarasælla til frambuðar, að þeir, sem út í þetta
hugsa, kenni mönnum úti í frá, að þessi hrapallega glöt-
un sendibréfa sé syndsamlegt athæfi, brýni hvern og einn,
sera þeir ná til, að halda utan um sín bréf, vari þá við
brunahættu og fúa og bendi þeim á, að til sé hvítt hús
hér í Reykjavík, Safnahúsið, Landsbókasafnið, sem taki
við þessu þakksamlega og geyini þetta langtum betur en
þeir sjálfir, sýna mönnum fram á, að vissast sé að koma
bréfunum þangað sem fyrst, að þeir geti sjálfir ráðið þvi