Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Síða 17

IÐUNN
Járnöld hin nýja.
115'.
arlaust förunautar hinnar nýjú járnaldar. Þetta er út-
sýni borgarans yfir jiessi mál. Og úrræði hans er í því
fólgið að byggja Colosseum — afdrep, par siem lýð-
urinn geti gleymt hörmum sínum og skorti, áhuga-
málum og sál, rétti sínum og köllun.
En frá sjónarmiði hinnar nýju æsku í heiminum
horfir málið alt öðru vísi við: Atvinnuleysið pýðir í
insta eðli sínu ekki annað en aÖ kraftar hafa verið
leystir úr ánauð fyrir tilstuðlan vðlanna, örbirgðin ekkj
annað en pað, að verðmætið, sem málmjötuninn, stað-
gengill mannanna, framjeiðir, er stöðvað á leið sinnj
til eigendanna, purfendanna. Það hafnar hjá þeim fáu,.
sem samkvæmt úreltum siðaskoðunum gátu merkt sér
til eignar ávöxt mannlegs vitsproska. Eirðarleysið þýðir,.
að sparikrafturinn hefir enn ekki fengið viðfangsefni —
andlega hungrið, að gagnvart hinum miklu dyngjum
efnisverðmæta skortir hugi mannanna andleg verðmæti.
En petta mun ekki verða svo um aldur og æfi. Spari-
krafturinn mun um stund eyða sér í öfgum og afglöp-
um, en að lokum tekur hann að samhæfa lífsumhverfi
sitt og félagsskipulag starfsháttum sínum og fram-
ledðslumagni. Þetta er eina stóra viðfangsefnið, sem
bíður hinna vaxandi hersveita, sem járnöldin leysir úr
ápján — starfssvið þessara frelsingja miannvits og
inálms. Þar finnur sköpunargáfa mannanna sér fram-
vegis starfssvið, par mun hún eyða og framleiða, um-
turna og reisa úr rústum. Og ný félagsform verða á-
vöxtur þeirrar orku, er áður var varið til pess að
prjóna sokka og rista með spaða ofan af púfum.
Og fegurð vélanna á eftir að seitla inn í hugi vora,
vera par til staðar sem tákn hins starfandi lífs á helgi-
stundum sálarinnar, í bænum og vonum og framtíðar-
draumum. Vér munum læra að blessa „hina blikandi