Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1931, Síða 83

ÍÐUNN
Ferðaminningar.
181
Öll framkoma leikandanna vitnaði um fullkomna sam-
stilling vísinda og listar. Alt leið hratt og eðlilega fyrir
sjónum áheyrandanna, og hvergi nokkurs staðar var
slakað á hinuni dramatiska krafti. Pað eina, sem
rauf ])essa göfugu samstilling, var sifelt hvískur og
skvaldur i tveim eða [irem ólögulegum dökkleitum
karlmönnum og álíka niörgum viðbjóðslegum kven-
mönnum, sem sátu rétt fyrir aftan mig. Þau tugðu lát-
laust gúmmí og töluðu frönsku — og linuöu aldrei á
skvaldrinu, ])ó að ég og aðrir menn reyndum að sussa
niður i þeim, og man ég ekki betur en surnir Svíanna
liti kuldalega til þeirra um leið. Þetta fólk beið eftir
einvíginu, sem fór fram í leiknum, beið eftir því að
heyra byssuskot, finna lykt af rjúkandi púðri og sjá
einn af aðalleiköndunum hníga til jarðar eins og dauð-
vona mann. Þá nenti það ekki að bíða eftir meiru, en
masaði smekklausar athugasemdir á frönsku u,m söng-
leikinn, og síðan labbaði þessi erlenda samkunda út úr
leikhúsinu í miðjum þætti með fasi, sem minnir á
bgrisdýr, sem sleikja út um og eru að enda við máltíð
;fit' hráu nautaketi, sárgröm yfir þvi, að fá ekki að rífa
áhorfandann, handan við járngrindurnar, í smátætlur.
Og söngleiknum lýkur. Leikendurnir eru klapp-
aöir fram og hyltir af hrifnum áheyröndum. Jafnvel
söngvarinn, se,m féll í einvíginu, kemur brosandi fram
á sviðið og hneigir sig. Þá ætlar fagnaðarlátum áheyr^
ðndanna ekki að linna. Loks hrapar tjaldið, og járn-
tjaldið sígur hægt niður eins og miskunnarlaus skapa-
hótnur.--------
Daginn eftir er sólskin og blíðviðri. Ég sé það í hendi
'úér, að það er algerlega misráðið að sitja við lestur í
dag, svo að ég setm, um það við forstöðumann bóka-
safnsins, að senda mér heldur nauðsynleg handrit til
'ðunn xv.
11