Kirkjuritið - 01.04.1971, Qupperneq 12

— Krakkar á mínum aldri hugsa
ekki um Guðs orð, — eða a. m. k.
mjög lítið, segir Magnús.
— Þeir tala ekki um það, segir
Helgi.
María spyr, hvort það sé ekki mik-
ið af feimni. Hún heldur, að ein-
hverjir leiði áreiðanlega hugann að
þessu. Og Helgi spyr, hvort nokkurn
tíma sé rœtt um kristindóm í skólum
almennt. Hann býst við, að allir líti
á slíkt sem einkamál. Síðan berst
talið að því, að sumir menn vilji
halda því að unglingum, að ekki sé
fínt að vera trúaður eða a. m. k. ekki
fínt að láta uppi trú sína. Miklu
fremur sé fínt að vera trúlaus.
Við séra Ólafur þykjumst raunar
kannast við slík fínheit eða ófínheit
frá œsku okkar. Hins vegar er það
álit okkar beggja einnig, að ungt
fólk sé nú frjálslegra og hispurslaus-
ara í afstöðu sinni til trúmála en áð-
ur var. Séra Ólafur kveðst t. d. hafa
þá reynslu, að nú á síðustu árum sé
miklu hœgara að fá ungt fólk til þess
að taka þátt í helgihaldi heldur en
var fyrir nokkrum árum, þegar hann
var að hefja starf sitt sem œskulýðs-
fulltrúi.
Magnús minnist á, að hœðni og
glósur þeirra, sem eru á móti, hafi
mikil áhrif. Þau eru sammála um, að
meira beri yfirleitt á þeim, sem eru
á móti. Sé nefnt að fara í kirkju, þá
fái það yfirleitt engar jákvœðar
undirtektir, en alltaf séu einhverjir
reiðubúnir að vera á móti.
— Er þetta ekki bara feimni á
yfirborðinu, — svona meðal kunn-
ingjanna? segir Helgi. Hann heldur,
að margur, sem talar eins og trú-
leysingi, hugsi kannski allt annað
en hann lœtur uppi.
Séra Ólafur víkur aftur að því, sem
María vakti máls á, hinum óbeina
þrýstingi heimilanna. Hann álítur, að
það hafi mjög mikil áhrif, að ferm-
ing er talin „sjálfsagður hlutur'' á
heimilinu. Þar með er barnið leyst
frá því að þurfa að taka afstöðu, og
jafnvel þótt prestur reyni að leiða
því fyrir sjónir, að nú eigi það að
standa á eigin fótum í játningunni,
þá verður þetta höfuð þröskuldurinn.
— Það hringdi til mín móðir í dag,
segir hann. Hún sagði: „Dóttir mín,
hún veit ekki, hvort hún er nógu
góð til þess að fermast." — Sú
stúlka er þó sennilega einhver trú-
aðasti unglingur, sem ég hef kynnzt
í fermingarundirbúningi. Og móðirin
hefur áhyggjur. „Ja, maður er nú
búinn að reikna með því, að ferm-
ingin sé," segir hún.
— Að eitthvað sé að, ef hún verði
ekki, segir María.
— Þá er þessi unglingur búinn
að taka afstöðu. Hún hefur hugsað
mikið um þetta, segir Magnús.
María hefur orð á þvl, að þessi
stúlka muni vera ein af fáum, sem
hugsa mikið um ferminguna og þá
tvo kosti, sem völ er á. Þau telja, að
fermingarbörn hugsi yfirleitt mjög
lítið um málið, afstaða foreldra og
undirbúningur heima með aðdrag-
anda sinum ráði mestu. Helgi nefnir
einnig áhrif félaganna í skólanum.
— Vœri ég einn ófermdur í bekkn-
um, segir hann, þá yrði allt að því
gert aðkast að mér.
10