Kirkjuritið - 01.10.1971, Qupperneq 27

So °rlag, þegar árin fleygu eru öll.
þeir, sem vita, hvað kirkjunni
r œtlað í þessum heimi, þeir komast
® i hjá því að svipast um á sviði
|Im°ns og íhuga það, sem þar gerist.
,'r ian er ekki fulltrúi eða vitni hins
°umbreytanlega í þeim skilningi, að
|.Un hlióti að standa í stað í ytra til-
' hvernig sem öðru vindur fram.
■ Un ma aldrei gróa föst við mann-
e9 form, háttu eða hugsun. Þá vofa
c 'r her>ni þau örlög að daga uppi.
n hún má heldur ekki verða ambátt
Samtíma síns eða tlðarandans. Kirkj-
a° skyldi ekki giftast tíðarandanum,
a lendir hún í ekkjustandi með
nQ5stu kynslóð. Þetta gcetu dœmi
staðfest. Og aldrei er neinum fœrt
?. Þœgja öllum sjónarmiðum, sízt
'rkjunni. Ef hlustað er eftir röddum
s°mtímans, þá krefjast sumar þess,
a birkjan breytist ekki í neinu, aðrar
V| ia allt öðruvísi en það er en virð-
ast hafa litla eða enga hugmynd um,
Vq8 þeir vilja fá ! staðinn. Og sum-
ar raddir eru eins og upp úr dauðra
rnanna gröfum.
?*a®a þjóSkirkj
unnar
þcj*
er deginum Ijósara, að mikill
y0xtur og gróska hefur verið í ís-
enzku þjóðllfi síðustu áratugi. Hitt
-MHlióst, að kirkju landsins hefur
p ' aukizt ytra svigrúm, föstu starfs-
1 ' hennar hefur ekki fjölgað til sam-
[^niis við vöxt þjóðarinnar né sam-
nlega við þœr ýmsu greinar þjóð-
l sins, sem hin menningarlega fram-
s° n hefur sett á oddinn. Hér er að-
®'ns haft I huga það, sem unnt er að
re'fa á. Qt frá slíkum hugleiðingum
mœtti vekja margar spurningar um
stöðu íslenzku kirkjunnar sem þjóð-
kirkju og skyggnast eftir þvl, hvernig
það hugtak holdgast I opinberri
framkvœmd. En um leið hlyti sú
spurning að leita á, hvar kirkjan
stendur I huga þjóðarinnar, hve ríkur
þáttur hún er I vitund og lífi almenn-
ings, hvaða rúm hún skipar meðal
hugðarmála, hversu djúpan skilning
þar er að finna á hlutverki kirkjunn-
ar.
Jákvœðar staðreyndir
í því sambandi gœti mörg hugs-
un vaknað. Vér gœtum rifjað upp
mörg dœmi, sem sanna það, að
menn unna kirkju sinni heilum huga
og gera sér fulla grein fyrir því, að
hún hefur orð að flytja og verk að
vinna, sem er þyngra á metum um
raunhœfan farnað og farsœld en
annað allt. Margt gleðilegt gerist,
sem glœðir góðar vonir, uppörvar og
gefur fyrirheit. Mér þótti það fögur
frétt, sem vinur minn flutti mér ný-
verið. Hann var viðstaddur uppsögn
eins menntaskólans I landinu. Skóla-
stjórinn lét þess getið, að hann hefði
lagt eintak af Passíusálmunum með
hverju stúdentsprófssklrteini og vœri
það gjöf frá sér og konu sinni. Hugs-
unin á bak við slíkt verður ekki mis-
skilin.
Vér gœtum sannað það, að hinar
smáu og dreifðu kirkjur landsins eru
meira sóttar en nokkur samkomuhús
önnur, þegar frá eru taldir skemmti-
staðir misjafnrar náttúru. Vér gœtum
rökstutt það að það litla kristilega
efni, sem flutt er I hljóðvarpi og
25