Kirkjuritið - 01.10.1971, Side 57

eiðinglega lesti í lundarfari þeirra,
e Higirni, ágirnd og ofstopa, en inn-
ncetti mannúð og góðgirni." Hér er
ltt í mark og þv! til sönnunar skulu
enn nefnd dœmi umfram þau, sem
Vrr er getið. Hólmgöngur voru hér
' ar á Landnáms- og Söguöld, en
leggjast niður nokkrum árum
lr kristnitökuna, enda bannaðar
^eð lögum um árið 1006. Engar sam-
tlma
sagnir eru skráðar á þessu tíma-
i . 3 1 111 o r\ I H 4 l j ou iiiiiv_t
' friðaröldinni, og bendir það ótví
^tt ti| þess, að þá hafi vígaferlum
_'nr|t og af þeim sökum fátt verið
1 _ rásögur fœrandi. Sannleikurinn er
a' að gagnger sinnaskipti verða með
i°ðinni og eitt fegursta einstaka
CErn' þess er að finna í Njálssögu
Urn scettir þeirra Flosa og Kára. Svo
fel|' KUnnu9t er, var Flosi á Svína-
er lkSa, Sr ^r'r ^rennurr|ánnum fór,
Þeir brenndu inni Njál hinn for-
p^,ra °9 fólk hans á Bergþórshvoli.
þeim atburði og til sœtta þeirra
°Sa og Kára gerist mikil hugar-
^rsbreyting með þeim báðum. Svo
^ 9ir I Njálssögu: Um sumarið eftir
s'°.St. Kari til íslands. Þeir urðu heldur
I Unir og sigldu þó í haf og höfðu
I n9a átivist. En um síðir tóku þeir
j s9o|fshöfða og brutu þar skipið allt
^sPon. Þar varg mannbjörg. Þá gerði
hv ,Veðurs- Spyrja þeir nú Kára,
SQa na si<c" raáa taka, en hann
og^r' rað að fara Svínafells
nú ^1"10 þegnskap Flosa. Gengu þeir
nu h
Var
h
flrn til Svlnafells ! hríðinni. Flosi
stofu. Hann kenndi Kára, er
nanr, i , 7
g , KOm ' stofuna og spratt upp
oq17101'. t'0num °g mynntist til hans
bQuSetti, þQnn í hásœti hjá sér. Flosi
Kára að vera þar um veturinn.
Kári þá það. Sœttust þeir þá heilum
sáttum." —
Frá miðri 11. öld og fram undir
lok 12. aldar hélzt þetta friðartlmabil
í sögu þjóðarinnar, hið gifturíkasta
! sögu hennar. Sturlungaöldin var
róstutímabil, þv! skal ekki neitað, en
spilling og ógœfa Sturlungaaldarinn-
ar var ekki afsprengi kristninnar,
heldur þvert gegn vilja hennar og
þrátt fyrir hana. Trúin tapaði tökum
á hugum landsmanna og ollu utan-
aðkomandi áhrif þar miklu um, sér-
staklega eftir að kirkja Islands varð
hluti úr erkibiskupsdœmi Niðaróss
undir lok 12. aldar. Erlend áhrif að
undanskilinni kristinni trú hafa löng-
um reynzt varhugaverð þessari þjóð.
Um það vitnar saga vor. Það voru
erlendir menn, sem öttu saman höfð-
ingjum landsins í yfirráðsskyni og
vegna þessara erlendu áhrifa og
afskipta, leið þjóðveldið undir lok,
1262, er íslendingar gengu Noregs-
konungi á hönd.
IV
Hér að framan hefur verið leitazt
við að sýna fram á, hvern þátt kirkjan
átti að innri uppbyggingu þjóðarinn-
ar og til þess hafa verið dregin fram
nokkur höfuðatriðin úr sögu hinnar
fyrstu kristni ! landinu. [ skjóli kirkj-
unnar og fyrir forgöngu hennar óx
hér og dafnaði kristilega mótað menn-
ingarlíf á umrœddu tímabili og and-
legir ávextir þess hafa verið sómi
(slands og heiður fram á þennan dag.
Það veganesti trúarinnar, sem frum-
kristnin ! landinu gaf þjóðinni, entist
henni um aldir harðrœðis og kúgunar,
55