Kirkjuritið - 01.10.1971, Qupperneq 61

Prestsska p sinn stundaði hann af
mjkilli alúð og óhuga, var einlœgur
|rúmaður og dyggur þjónn drottins
' köllunarstarfi sínu. Hann sótti vel
kirkjulego fundi og predikaði stund-
Urn á héraðsfundum og sagðist vel.
ngum gat dulizt, að hann var heill
1 störfurn, heill í trúnni á drottin Krist
°9 heill ; þjónustu kirkjunnar. Hann
^ar mjög á móti þvi að skerða vald
ennar og áhrif, svo sem með sam-
steypu prestakalla og öðru slíku. Sér-
staklega var honum annt um Tjarnar-
Prestakall og tók það dálítið sárt, er
a veðið var með síðustu prestakalla-
s 'Punarlögunum að sameina það
reiðabólstaðarprestakalli, ekki sízt
ákvœði, að prestasetrið skyldi
Vera að Breiðabólstað, en með þvi
Hnceltu ákaflega sterk rök. Annars
^Vndist hann mér sem prcfasti sér-
_e9a samvinnuþýður og gott og
°gCe9Íulegt var að starfa með honum
kirkjulegum málum, eins og raun-
ar a hverju öðru sviði.
I k’að var ávallt gott og uppbyggi-
e9t að hitta séra Sigurð. Það var
^n®gjulegt að koma til hans og
1.^ a messu hjá honum í Tjarnar-
^|r iu. Það var lika hressandi að
q a hann hvar sem var utan kirkju.
ag S^k' sizt var það gott og indœlt
áitta hann heima i Hindisvík þar
^em hann réði ríkjum. Þar var ávallt
s stQðar frábœr rausn, alúð og vin-
eiT|d, en jafnframt góðlátleg glettni,
amansemi og frœðimennska. Og
kv^ð^kk mQáur oft að heyra vel
kafði
/isur og kvœði, sem hann
^ 51 sjálfur ort af ýmsum tilefnum.
laQnn var alla œvi ókvœntur og barn-
Us- en hjá honum var um afarlangt
árabil ráðskona, frú Ingibjörg Blönd-
al. Var það myndarkona og studdi
hún hann vel í rausn heimilisins.
Séra Sigurður bar alltaf mikla og
virðulega persónu og eftir honum var
jafnan tekið, hvar sem hann sást.
Eftir að hann hœtti prestsskap dvald-
ist hann að vetrinum mest í Reykja-
vík, en fluttist jafnan með hœkkandi
sól norður yfir fjöllin, norður á Vatns-
nesið og heim til hinna hugljúfu
œskustöðva og hins óvenjulega sum-
arfagra staðar Hindisvíkur. Enginn
staður og engin sveit hér á jörðu
mun hafa verið honum kœrari né
hugfólgnari. Þar undi hann œvinlega
bezt. Á síðastliðnu vori var hann
einnig tekinn að undirbúa förina norð-
ur og víst hefir hann hugsað gott
til þess að komast enn á ný í friðinn
og fegurðina á norðurslóð. En nú tók
œðri máttur í taumana. Hann var
kallaður til œðri friðar og fegurðar
1 Ijóssins eilífa sumarveldi. Hann and-
aðist 27. maí eftir mjög stutta legu
á sjúkrahúsi.
En þótt þannig skipaðist málum á
annan veg en hann hafði til œtlast,
þá var förinni samt stefnt norður.
Eftir stutta kveðjuathöfn í Fossvogs-
kapellu var lík hans flutt norður og
jarðsett í Tjarnarkirkjugarði. Og eins
og blessuð vorsólin hefir vermt og
signt leiði hans þar, eins mun andi
hans hafa fengið að laugast í Ijós-
birtu œðri heims, þar sem hann hefir
uppskorið trúrra þjóna verðlaun.
Drottinn blessi minningu hans.
Reykjavík, 11. sept. 1971,
Þorsteinn B. Gíslason
(frá Steinnesi)
59