Jörð - 01.08.1931, Síða 13

Jörð]
TRÚIN I JESÚ NAFNI
11
hún veit, að allt náttúrlegt er heilagt að hugsjón þess,
sem og hitt, að allt sem sannheilagt er, er og, þegar til
kemur, manninum hið náttúrlegasta af öllu. Deyðir hún
ekkert sem upprunalegt er og eðlilegt; því það er allt
verk Skaparans og harla gott; heldur helgar það að til-
gangi Hans; »yfirklæðir hið dauðlega hinu ódauðlega«.
Að sérhverju mannlegu verkefni snýr hún sér til að helga
það og blessa. Ekkert mannlegt fyrirlítur húri eða lætur
sér óviðkomandi. Hún skiftir ekki heiminum og því, sem
í honum er, í heilagt og óheilagt á þann hátt, að hún telji
sum atriði heilög, hvernig sem með þau er farið; en önn-
ur óheilög, hvernig sem á er haldið. Heldur telur hún allt
heilagt eða óheilagt eftir þvi, hvernig með er farið. Hún
ræðst með öðrum orðum í að helga sérhvert náttúrlegt at-
riði tilverunnar. Þess vegna telur hún t. d. engu skifta,
hvers neytt er til fæðslu og hressingar; einungis verði
það ekki til að skaða neytandann eða hneyksla náunga
hans (koma honum til að hrasa). »Allt skapað og allt,
sem úr því má vinna, er til þess, að þess sé neytt við
skynsamlega notkun«. (Páll postuli). »Því Guð leit yfir
verk sitt og sá, að það var harla gott«. í öllu sér Jesú trú
hæfileika til helgunar og eilífs lífs, hversu rangsnúið og
niðurgrafið, vanrækt og hégómlegt, sem það kann að
vera. »1 kærleikanum trúir sá öllu«, er Jesú trú hefir,
»vonar allt, umber allt«, og breytir þannig hverju hismi,
er trú hans nær að snerta, í helgan dóm. Því sá, sem trúir
í Jesú nafni, reiðir sig ekki á sjálfan sig eða verðleik sinn
eða hæfileika, — heldur Guð í sjálfum sér og yfir sér —
og öðrum; náð og mátt Heilags Anda, sem Guð gefur
honum og öðrum fyrir trúna í Jesú nafni. »Sjálfur lifi
ég ekki framar, heldur Kristur í mér«. Þessi orð Páls
postula getur sá, er trúir, tekið sér í munn, að svo miklu
leyti, sem hann trúir.
í J E S ú Kristi hefir mannkyninu verið gefin »skyn-
samleg guðsdýrkun« (Róm. 12). Þvi er »ok hans indælt og
byrði hans létt«.