Jörð - 01.08.1931, Page 25

Jörð]
í GAMLA DAGA
23
í kljár við Árna, sjómann þann, ér steininn fékk í nefið.
Hæddist hann að nefsárinu og gerði lítið úr Bleikaling.
Árna gramdist þetta og bauð Vigfúsi í glímu. Voru þá
borð upp sett á túninu, og veitt þar vín og kaffi, eins og
hver vildi hafa. Glímdu þá margir og gerðist þjark og
deilur um úrslitin. Árni fór mjög halloka fyrir Vigfúsi
og að síðustu féll hann i bæjarlækinn og rennblotnaði.
Eftir það lagðist hann fyrir úti á túni og svaf lengi.
Smámsaman tíndust og fleiri veizlugestirnir, en aðrir að-
vífandi bættust í skörðin. Hélzt fögnuður þessi fram til
næsta morguns.
í hrófveizlunni réði formaðurinn háseta fyrir næstu
vertíð, og sleit veizlunni með því, að byrgja hvern einn
hásetanna upp með ferðapela heim.
---r----------------
Samlíf þjóðar
við náttúru lands síns.
i.
Þ J ó Ð er óhugsanleg án sérstaks lands, er hún lifi
í. Untantekningar sanna, að segja má, regluna. Úr því
að þjóð er óhugsanleg án lands, er tilheyri henni, þá er
auðskilið, að hún hlýtur að verða fyrir djúpum og víð-
tækum áhrifum af því. Án þess væri hún ekki sú, sem
hún er. Á þetta enganveginn aðeins við um atvinnuna,
afkomuna, heldur er hér engu síður um bein persónuleg
áhrif að ræða. Landslag og loftslag og útilíf þjóðarinnar
eru vissulega áhi'ifadrjúgir aðiljar, að því er snertir
þjóðlíf, þjóðhreysti, þjóðsál. Er fagurt og tignarlegt
landslay ekki hæfilegt til að lyfta hug þjóðarinnar í hví-
vetna? Hvað er augljósara en það, að veðrið hefir áhrif
bæði á skap vort og útivist og ýmislega líðun? Hvað er
trúlegra en að ríkuleg útivist, hvort heldur er á vegum