Jörð - 01.08.1931, Qupperneq 35

Jörð]
TÍDÆGRA
33
manni. En ég ákvað að flýja hingað, til þess að þér, heil-
agi faðir, skylduð útvega mér hæfilegt gjaforð. Því ég
óttaðist, að ég, vegna breyskleika æsku minnar, myndi í
hjónabandi við hinn gamla mann syndga móti lögmáli
Guðs og virðingu hinnar konunglegu ættar minnar. Er
ég nú var á leiðinni hingað, þá leiddi, að því er ég hygg,
Drottinn, sem bezt þekkir þarfir hvers eins, vegna misk-
unnsemi sinnar mann þann fyrir augu mér, sem hann
ætlar mér að eiga. Á ég við þenna unga mann, sem þér
sjáið hér við hlið mér. Er hann mannkosta vegna og kurt-
eisi hæfur til að ganga að eiga hvaða konu sem er, hversu
ættstór sem hún kann að vera, þó að aðaldæmi hans sé
ekki jafnfrægt konungsættum. Mann þenna hefi ég því
kjörið mér að eiginmanni, og aldrei mun ég ganga að
eiga annan, hvernig sem konungurinn, faðir minn, eða
aðrir kunna að taka því. Er að vísu við þetta aðaltilgang-
urinn með heimsókn minni til yðar fallinn burtu. Samt
vildi ég ljúka för minni að fullu; ber hvorttveggja til, að
mig langaði til að sækja heim hina helgu óg æruverðu
staði, sem borg þessi er full af, og þá sömuleiðis yðar
helgi sjálfan, en taldi heppilegt að kunngera frammi fyr-
ir yður og þá jafnframt öllum mönnum hjúskap þann,
sem fram að þessu hefir tengdur verið milli okkar Aless-
andi-ós fyrir augliti Guðs eins. Bið ég yður auðmjúklega,
að þér látið yður lynda það, sem þóknast hefir Guði og
mér, og. að þér leggið yfir okkur hjónin blessun yðar, svo
að við megum lifa og deyja saman í sýnilegu tákni um
velþóknun Drottins, Guði og yður til vitnisburðar«.
Alessandró varð yfir sig hissa, er hann heyrði, að unn-
usta hans var dóttir Englakonungs, og fylltist brjóst hans
mikilli gleði. Enn meira undrandi urðu þó riddararnir;
var gremja þeirra svo mikil, aðþeir hefðu vafalaust vand-
að hinum unga manni, ef ekki brúðinni, lítt kveðjurnar,
hefðu þeir verið staddir á einhverjum öðrum stað en var.
Hins vegar fékk búningur konungsdóttur og tiltæki páf-
anum mestu furðu; en með því að honum duldist ekki, að
hér var um staðreynd að ræða, sem ekki yrði aftur tekin,
3