Jörð - 01.08.1931, Qupperneq 54

52 ÚTSÝN KRISTINS NÚTÍMAMANNS [Jövð
Útsýn kristins nútímamanns
yfir samtíð sína.
Prédikaniv og evindi, flutt í kirkjum Þykkvabæjavklausturspvesta-
kalls veturinn 1929—1930.
I.
Texti: Llc. 10, 23.—37; Mk. 1, 15.
Ú T S Ý N kristins nútímamanns yfir samtíð sína er
efni, kristinn söfnuður, sem ég hefi sterkan hug á að í-
huga með yður í fáeinum ræðum. Finn ég að vísu mjög
til, að mig skortir víðtæka þekkingu, svo að nákvæm sé
— enda fleira —, til þess að geta talað djarft úr flokki í
tilfinningu þeirra yfirburða, sem ekki ættu illa við, er um
jafn stórfenglegt efni er að ræða. Hins vegar hefir hugur
minn fangast svo af viðfangsefni þessu, að ég fæ ekki
orða um það bundizt.
FYRIE 19 öldum var sögð í fyrsta sinn dæmisagan
af 'Miskunnsama Samverjcunum, til þess að gera ljóst,
hverjir séu það, sem kallað er, náungar manns. Kom þá
upp úr kafinu, að náunginn er hver sá, er maður getur
oröiá að mestu liði í þann og þann svipinn. Samverjinn
varði bæði tíma og fé, til þess að veita lemstruðum manni
það lið, er hann þurfti sárlega með, — þó að maður sá
væri honum öldungis ókenndur og hvorki landi hans né
trúbróðir, heldur Gyðingur. En Gyðingar fyrirlitu Sam-
verja; mátu þá sem kvikindi. Samverjinn lagði sig samt
allan fram um að hjálpa manni þessum, sem »kom honum
ekkert við« (eins og einhverjum hefði getað dottið í hug
að orða það). Og það þó að hann yrði þess vegna fyrir
töfum, sem vísast hafa getað valdið einhverjum viðskifta-
mönnum nokkurar óánægju; vandamönnum nokkurs
kvíða; og sjálfum honum nokkurs fjártjóns — auk
beinna útgjalda fyrir lemstraða manninn —; en það fjár-