Jörð - 01.08.1931, Qupperneq 55

Jörð] ÚTSÝN KRISTINS NÚTÍMAMANNS 53
tjón myndi ekki koma niður á honum einum, heldur og á
fjölskyldu hans. Á ekkert af þessu leit hann; því að
drengskapur hans sagði honum á sínu einfalda máli, að
manninum yrði að hjálpa.
Nú er með þessu engan veginn sagt, að fjölskylda og
frændur, vandamenn og vinir, landar og trúbræður, stétt-
arbræður og sveitungar séu ekki að öðru jöfnu náungar
vorir öðrum fremur. Vitanlega stendur fjölskyldan vana-
lega flestum næst. En sem sagt: hugmyndin sú, að til séu
menn, er geti aldrei »komið manni við«, þó að á vegi hans
verði hjálparþurfi — sú hugmynd hlaut dauðadóminn af
vörum Jesú frá Nazaret fyrir 19 öldum. Enda skal það
játað, að hugsunarhátturinn í því efni er orðinn næsta
víðsýnn og djúpskyggn á móts við það, er þá var. Menn
viðurkenna nú orðið almennt sem náunga sína menn, er
»verða á vegi þeirra« augliti til auglitis eða kenndir að
nafni, þó að það, sem að þeim amar, sé allt annars eðlis
en líkamleg meiðsl, og þó að vegurinn sé ekki undir valdi
vegamálastjóra, heldur einhver ótiltekinn kafli á þjóð-
braut lífsins.
Er ég nefni þjóðbraut lífsins, dettur mér í hug hið al-
kunna orðtæki »slcóli lífsins«.
f S K ó L U M eru nemendur flutti'r bekk úr bekk eftir
því sem líður á námið. í sjálfu sér er að mörgu leyti lítill
•munur á þekkingu sama nemandans, þegar hann er langt
kominn í einum bekk og þegar hann er skammt kominn í
næsta bekk fyrir ofan; þekkingarmunurinn er að vissu leyti
miklu meiri innan sama bekkjarins, þegar hann byrjar
um haustið og þegar hann endar um vorið. Og þó er nem-
andinn sem sagt án þess að þekking hans hafi vaxið til-
tölulega meira næst á undan, fluttur milli bekkja, látinn
byrja á nýju námsatriði; nýr kafli i námi havs er runn-
inn upp. Þetta er aðferð skólanna — einnig skóla lífsins.
Á slíkum tímamótum stendur mannkyn vorra daga.
V É R, áheyrendur mínir, kynslóð sú, er nú lifir, höf-
um hlotið dásamlegt hlutskifti, umfram flestar ef ekki
allar kynslóðir, sem mannkynssagan kann frá að greina.