Jörð - 01.08.1931, Síða 74

72
ANDREA DELFÍN
[Jörð
svefnró yðar, og e. t. v. að ófyrirsynju í ofanálag. Vil ég
ekki draga yður á því, að hafið þér ekki herbergi út að
síkinu, þá leigi ég ekki hjá yður. Ég kem frá Brescíu.1)
Hafa læknar þar i’áðlagt méi raka loftið í Feneyjum
vegna brjóstveilu; ég á að hafa glugga út að vatni«.
»Hamingjunni sé lof«, svaraði ekkjan; »kemur loksins
maður, sem kann að meta síkið okkar. I sumar er leið var
hér spánverji, sem hélst ekki við af því, að honum fannst
leggja daun af vatninu, eins og í því væru soðnar saman
rottur og melónur.2) Já — svo yður hefir verið ráðlagt
þetta. Við segjum líka hér í Feneyjum: »Þeir lækna sjúka
með síkjavatnk. En í því er nú dálítið sérstök meining,
herra; bannsett óþverrameining, þegar út í það er hugs-
að, hversu oft gondóll fór með þrjá út á lónin að boði
höfðingjanna, en kom aftur með tvo. En nóg um það,
herra. Guð varðveiti oss öll: Þér hafið, vænti ég, óaðfinn-
anlegt vegabréf? Annars get ég ekki tekið við yður«.
»Góða frú! Ég er búinn að sýna það á þrem stöðum
opinberum gæzlumönnum. Nafn mitt er Andrea Delfín.
Ég hefi starfað sem löglærður skrifari hjá lögmanni í
Brescíu. Ég er kyrlætismaður og hefi aldrei komist í tæri
við lögregluna«.
»Sem betur fer«, kvað frúin og gekk á undan gesti sín-
nm upp stigann. »Betra að gá að sér en gala: hjálpið
mér! Annað augað á kettinum, hitt á ketmatnum! Betra
að vera fyrirhyggjusamur, en eftir á að hyggja! Nú
eru aumu tímarnir, herra Andrea. Bezt að hugsa ekkert;
heilabrot stytta ævina. Lítið nú á«, og hún opnaði dyrn-
ar að stóru herbergi —« er ekki nógu snoturt hérna? Það
eru svo sem engin vandræði að hýrast hér. Þarna er rúm-
ið; ég saumaði það allt saman með eigin höndum, þegar
ég var ung. Enginn veit sína ævina, fyr en öll er. Sko!
Þarna er glugginn út að síkinu; hann er, eins og þér sjá-
ið, ekki breiður, en þeim mun dýpri. En hinn glugginn, út
3) Borg á Italíu.
2) Gríðarstór aldini, er vaxa í heitum löndum; eru allra aldina
vatnsbornust, en ljúffengar mjög með sykri, þegar menn taka
að venjast þeim.