Prestafélagsritið - 01.01.1933, Blaðsíða 11
PrestafélagsriMö.
Biblíulestur.
5
þessi orð standa i, og kraup svo á kné til bænar. Inni-
byrgð þrá hjarta hans fékk svölun og í angist sálar sinn-
ar hrópaði hann upp yfir sig: „Ó, Guð, gef mér að líkj-
ast Kristi“! Samstundis gaf hann Guði hjarta sitt og
helgaði honum lif sitt alt. Hann fann, að hann var orð-
inn nýr maður, og líf og ljós streymdi inn í sálu hans.
Þessi og þvi lík reynsla um dásamleg áhrif Biblíunn-
ar á liugi manna og hjörtu er bæði ný og gömul. En
samkvæmt þeirri víðtæku reynslu getur það ekki verið
lítilsvert, hvort einhver þjóð er biblíulesandi þjóð í víð-
tækri merkingu eða aðeins að litlu leyti, og hve vel
henni tekst að nota Biblíuna sér til uppbyggingar, sér
til sálubótar, til þess að þroska líf sitt trúarlega og sið-
ferðilega. Það er kunnugt, að þjóðirnar eru næsta ólík-
ar í þeim efnum. Sumar standa þar framarlega, en aðr-
ar aftarlega; en fullyrða má, að engin þjóð hafi náð svo
langt í þessu, að ekki mætti betur vera, þótt til séu ein-
stakir menn, sem til fjTÍrmj’ndar séu i þessu tilliti.
En lwar stöndum vér Islendingar, þegar um lestur
Biblíunnar er að ræða? Stöndum vér framarlega eða aft-
arlega, ef miðað er við aðrar kristnar þjóðir?
Naumast mun hægt að svara þeirri spurningu nema
á einn veg og það á þann, að vér nútíma íslendingar
stöndum aftarlega í þessum efnum. Því að þótt til séu
rneðal þjóðar vorrar menn og konur, sem lesa daglega í
Biblíunni sér til upbyggingar, er ekki hægt að segja, að
slíkt sé alment vor á meðal. Sennilega er Biblían óvíða um
kristin lönd jafnlítið notuð til uppbyggingar af almenn-
ingi og hér á voru landi. Þótt sorglegt sé, verðum vér
við þetta að kannast.
Til þessa hljóta að liggja sérstakar ástæður.
Ekki hafa ástæðurnar á undanförnum árum þó verið
þær, að menn vildu ekki lesa það, sem er trúarlegs eðlis.
Það vottar reynsla Prestafélags íslands um útgáfu slíkra
bóka. Skal ég nefna tvö dæmi því til sönnunar. Annað