Prestafélagsritið - 01.01.1933, Qupperneq 65
Prestafélagsri tið. SII j Óköggullinn.
59
uni það frarn og aftur, hvernig ég ætti að mótmæla
»trúboðanum“, sem við nefndum svo, þegar hann kæmi
af tur.
Hann kom, en nokkru seinna en ég hafði liúist við,
°g þá stóð svo á, ao ég hafði mikið að gera. Hann fékk
Pöntun sína, við skiftumst á nokkrum orðum um dag-
mn og veginn, og fór liann þá hurtu án þess að minn-
ast með einu orði á litlu hókina sína, og kom mér það
húlfgert á óvart, en mig langaði ekki til þess að minn-
ast á hana sjálfur að fyrra brag'ði.
Hann kom aftur á sama tíma ársins og hann var van-
Ur- Þegar viðskiftunum var lokið, spyr hann: „Meðan ég
úian, ég gaf yður ofurlitla bók, þegar ég kom hérna
seinast; eruð þér búinn að lesa hana?“
»Já, hvort ég er búiim“, sagði ég, „ég las liana sama
öaginn, og ég var hissa á því, að þér skylduð ekki minn-
ast neitt á hana, þegar við sáumst síðar“.
>.Ná, það var nú ekki umtalsins vert“, sagði gamli Mr.
Gr
aves, en ég hef aftur á móti aðra litla bók, sem mig
jungar mjög til að þér læsuð. Þér hafið sjálfsagt ekkerí
dt af því að lesa hana“.
..Eg hafði nú ekkert gott af hinni heldur“, svaraði ég,
það er nú vafamál, hvort ég hefi það heldur af þess-
ari“.
Hann sagði, að við læsum nú svo margt, sem við liefð-
11111 ekkert gagn af, en það væri ekki nema andartak
'■erið að lesa þessa, og um leið og haim kvaddi, kinkaði
lann vingjarnlega kollinum og rétti mér bókina og
sagði: Lofið þér mér einhverntíma að lieyra, hvernig
-ðiu- þótti hún.
Hg lofaði að gera það aídráttarlaust.
Hegar hann var farinn, sá ég að þessi bók hét „Heims-
. 11C1 ‘ (eða: Eftii’sókn þessa lieims gæða), og nú gramd-
!s 111 öi' satt að segja. Hvað kom ég og mínar venjur yf-
lr eitt honum við, þessum kátlega karlfugli? Hann gat
séð
sína verzlun og ég um mína, en að fara að