Prestafélagsritið - 01.01.1933, Blaðsíða 86
Prestaféiagsritið. Skúli Skúlason próf. í Odda.
79
ingu, sem boðskapnum var samboðinn. Frá þessari þunga-
miðju boðskaparins hvarflaði hann aldrei og mun aldrei
hafa kent tilhneigingar í þá átt, svo hjartanlega sannfærð-
ur sem hann var um það, að í engu nafni undir himn-
inum sé oss ætlað hólpnum að verða öðru en nafni Jesú
Krists Guðs sonar. Ég ætla ekki að séra Skúli verði tal-
inn meðal hinna snjöllu ræðuskörunga, en meðal hinna
góðu og sannuppbyggilegu kennimanna átti hann heima.
Hinn látlausi vitnisburður hans var jafnan fagur vott-
ur þess, að fagnaðarmál kristnu trúarinnar væri honum
hið hjartfólgnasta og að þar talaði sá, er „vissi á hvem
hann trúði“. En auk þeirrar uppbyggingar, sem til hans
var að sækja sem kennimanns, jók það ekki lítið á
kirkjusóknina í kirkjum hans, hve öll altarisþjónustan
fór honum prýðilega úr hendi. Hin þýða og hreina söng-
rödd hans, eins og hún hljómaði frá altarinu (meðan
hennar naut við), gerði mönnum unaðslegt að vera í
kirkju hjá honum, enda voru kirkjur hans jafnaðarlega
prýðilega sóttar. En svo má ekki lieldur gleyma því, að
hið fagra samræmi, sem ávalt var með kenningu hans
1 kirkjunni og alh'i breytni hans utan kirkju, jók ekki
winst á áhrifin af kenningu hans hjá sóknarbörnunum.
Því að það mátti með sanni segja um séra Skúla, að
knnn „piýddi lærdóminn með grandvöm liferni sínu“.
En eins og séra Skúli var fyrirmyndarmaður i kirkj-
nnni, svo var hann það og við öll önnur prestleg störf
S111> — sem fræðari ungmenna undir fermingu og sem
sólusorgari. Hann rækti og með mestu alúð húsvitjanir
nlla prestskapartið sína og mun ekki ofmælt, að hann
væri aufúsugestur á hverju heimili prestakalls sins hve-
n0er sem hann bar að garði.
t’að traust, sem sóknarbörn séra Skúla báru til hans
S(nn prests og sálusorgara, báru þau einnig til hans sem
^élagsmaims. Hann hafði ýmislegt það til að bera, sem
Serði hann vel fallinn til að liafa forystu á hendi, og hann
'arð þá líka í mörgu tilliti forj'stumaður í sveitarfélagi