Prestafélagsritið - 01.01.1933, Síða 23
PrestafélcigSFÍtið.
Albert Schweitzer.
17
hvötum kristilegs kærleika tæki þetta sérstaka starf að
sér sem kristilegt mannúðar- og mannkærleiksstarf. Það
kom þá líka brátt í Ijós, að trúboðinu sjálfu var liinn
mesli stuðningur að þess konar starfsemi. Það reyndist
brátt svo, að einmitt lækningar-starfsemi kristinna trú-
boða varð til þess að opna trúboðinu leið til ýmissa
þjóða og það jafnvel til þeirra, sem áður höfðu verið
óvinveittastir í huga öllu kristilegu trúboðsstarfi. jSvo
cr t. a. m. um Múhameðstrúarmenn. Þar má svo heita
sem lækninga-trúboðið hafi reynst eina færa leiðin til
þess að ná til hjartnanna og heimilanna með fagnaðar-
hoð kristinnar trúar.
Framan af var þess krafist, að lækninga-trúboðinn
\æri jafnframt prédikari, sem með orði og tungu hæri
kristnu trúnni vitni. Og um það atriði hafa enda staðið
allsnarpar deilur meðal trúboðsvina hér í álfu. Sumir,
einkum þó trúhoðsvinir endurbættrar (kalvinskrar) trú-
ar, hafa til skamms tíma krafist þess að lækningatrú-
hoðarnir tækju heinlinis prestsvígslu. Aðrir aftur á móti
og þeim fer fjölgandi — hafa litið svo á, að lækninga-
Irúhoðinn gæti vel unnið starf sitt án prestslegrar vígslu,
og meira að segja hafa sumir talið prestsvígsluna blátt á-
fram óheppilega og aðeins til að draga úr áhrifunum af
starfi lækningatrúboðans. Lækningastarfið eitt út af fyr-
ir sig, unnið í anda kristilegrar mannúðar og hróður-
elsku, gæti orðið hið áhrifarikasta, að þvi leyli sem
verkin töluðu þar um gildi þeirrar trúar, sem þessir fórn-
fúsu menn játuðu. Reynslan liefir þá líka fyllilega stað-
fesl rétlmæti þeirrar skoðunar, að hezt færi á þvi, að
lækningatrúhoðarnir væru ekki prestar jafnframt, held-
ur störfuðu sem leikmenn, ,er létu verkin tala, þ. e. ynnu
læknisverk sín sem kristileg mannúðar- og mannkær-
leikaverk bágstöddum til fulltingis, en trúboðarnir í hinni
eldri og algengustu merkingu, væru einir um vitnishurð
orðsins þ. e. um kristniboðs-prédikunina.
Nú telst svo til, að nálægt 1000 heiðingjatrúhoðar (þar
2