Eimreiðin - 01.04.1931, Síða 41

EIMREibi^
DR. JEAN CHARCOT
145
In9ur þess tíma, Pierre Abailard (eða Abélard) hélt oft fyrir-
estra fyrir 600 nemendum í einu, og er tekið fram í æfi-
So9um hans, að þeir hafi streymt til hans frá öllum löndum,
smeðal annars frá Skandinavíu«. — Öld eftir öld hafa blys
Veri^ kveikt á hinu »heilaga fjalli*,1) en svo var sá borgar-
Un nefndur, þar sem hinir lærðu skólar voru reistir. Það
Vr^‘ of langt mál að rekja þá sögu hér, enda þessari grein
oviðkomandi, en þegar ég rifjaði upp fyrir mér alt það, sem
e9 hef heyrt og lesið um föður landkönnunarmannsins Char-
c°is. þá stóð ljóst fyrir mér, hvað þjóðareinkennin eru sterk
°9 hvernig sama sagan endurtekur sig, þótt langir tímar líði
°9 miklar framfarir verði.
, , 1 t>að var guðfræðin, sem sat í hásætinu á miðöldunum,
er bað læknisfræðin, sem hefur skipað hennar rúm á
ari öldum. Einn af þeim læknum, sem gerbreyttu hug-
^Vndum manna um taugasjúkdóma og móðursýki, og tók að
a dáleiðslu í þarfir læknisvísindanna, var einmitt dr. ]ean
nr*in Charcot (1825—1893). Sérstakt prófessorsembætti var
nað fyrir hann, og hann varð yfirlæknir á Salpetriére-
rahúsinu, nokkurskonar geðveikrahæli. Ég hef lesið mörg
það*11* * Um ^enna fr®sa lækni, sem minna furðu mikið á
’ Sam sagt var um Abailard. Andríki hans, hugmyndaflugi
er ,n.Vlutn ^enningum er lýst með hér um bil sömu orðum,
þejr ° ^ voru um ^bailard mörgum öldum áður, og þó voru
r orautryðjendur á mjög ólíkum sviðum. Frá öllum löndum
Vmdu lærisveinar til að hlusta á fyrirlestra hans, þar á
q 3 >rnargir Skandinavar*, og einn af lærisveinum hans,
dre°p^ Sdúerbeck, varð landlæknir á íslandi.2) Kenslustundir
hans Uarco^s ur^u lærisveinunum ógleymanlegar, í fyrirlestrum
álvUt V3r ^ver setnin9 þrungin af skörpum athugunum og
svo UnUrn’ andagiftin og fyndnin leiftruðu frá hverju orði,
^^^^aarisveinar hans voru gagnteknir meðan hann talaði.
Paríl ^onta9ne Sainte-Geneviéve (Geneviéve dýrlingur er verndarengill
nsarborgar)
2) Sch' '
tr*9a ]C ler^ecl1 landlæknir hefur sagt mér margar sögur af þessum
tan9a bl't'ara Ein var sú, að þegar dr. Charcot útskrifaði unga,
gefa 0a Wenn úr spítalanum, var hann vanur að Iyfta vísifingri og
lm þetta síðasta ráð: „Trés peu de Baccus, pas du tout de Venus".
10