Eimreiðin - 01.04.1931, Page 74

178
RAUÐA DANZMÆRIN
EIMREIÐIN
Mata Hari í fangelsinu.
Klefi númer 12 í Saint-Lazare fangelsinu, 6em var aðset-
ursstaður Mötu Hari, er þegar orðinn frægur áður í sögu
franskra glæpamála. Frú Steinheil og frú Caillaux höfðu báðar
verið í þessum klefa. Þetta er stórt herbergi með tveimur
gluggum, og þremur rúmum, var eitt rúmanna handa fangan-
um, en hin tvö handa líknarsystrum tveimur, sem áttu að
gæta hans. Þó að þær frú Steinheil og frú Caillaux hefðu
báðar gert garðinn frægan með dvöl sinni í klefa þessum,
komust þær ekki í hálfkvisti við Mötu Hari, sem flutti með
sér inn í þetta drungalega herbergi þann æfintýraljóma, er
jafnan hafði fylgt henni. Fyrstu dagana í varðhaldinu réðu
líknarsysturnar ekkert við Mötu Hari. Hún var bæði æst í
skapi, heimtufrek, óþolinmóð og fann upp á ótrúlegustu
hlutum. Hún heimtaði þjónustustúlkur til að hjálpa sér með
klæðnað sinn, hárgreiðslu og bað. Hún krafðist þess að fá
að baða sig daglega úr mjólk, og þetta var á þeim tíma, sem
skortur var á þessum dýrmæta lög í París handa hvítvoðung-
um og sjúklingum.
En smámsaman varð hún rórri, og heimtufrekjan minkaði.
Aðstoðarlæknir fangelsisins, dr. Bralez, segir um hana, að
fyrst framan af hafi hún beðið um svefnlyf, til þess að geta
sofið, en um það var henni neitað. Tveim dögum síðar komst
læknirinn að því, að hún svaf ágætlega á næturnar, svo engin
þörf var á svefnlyfjum. Vonin um hjálp gaf Mötu Hari styrk,
og svo virðist, sem hún hafi treyst því, að hinum áhrifamiklu
vinum hennar mundi takast að fá hana náðaða. Clunet var
heldur ekki aðgerðarlaus. Hann safnaði fjölda undirskrifta
meðal tiginna manna, embættismanna, listamanna, lærðra
manna, undir áskorun um náðun. En frakknesk alþýða bar
þungan hug til Mötu Hari, og andúðin meðal almennings
gegn henni var meiri en gegn nokkrum öðrum njósnara, sem
handtekinn var í Frakklandi á ófriðarárunum. í opinberri til-
kynningu frá yfirvöldunum var því lýst yfir, að um 50.000
manns hefðu látið lífið eingöngu fyrir njósnir hennar og svik.
í París þóttist fólk eiga það víst, að henni yrði komið undan.
Sá orðrómur komst á, að ef ekki tækist að fá forseta franska