Eimreiðin - 01.01.1932, Síða 26

14
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
EIMREIÐIN
íslenzk list 03
einangrunarstefnan.
þjóðin á einu máli um það, að þeir hafi unnið þau afreks-
verk í heimi andans, að það sé bæði skylt og rétt að sýna
þeim sérstakan sóma. Aftur á móti kunna einhverjir að vera
svo jarðbundnir, að þeim finnist sem sumir hverjir hinna rík-
islaunuðu hafi notið harla lítillar náðar hjá sjálfri skáldgyðj'
unni, þó að þeir hafi komist í náð hjá þingi og stjórn. Þeir
jafnast þó alt af við ýmsa, sem ekkert fá. En örðugur fjár-
hagur og kreppan afsaka það, að við höfum ekki fleiri af
snillingum þjóðarinnar á launum hjá ríkinu enn sem komið
er. Fjárlagafrumvarpið er að vísu ekki orðið að lögum þegar
þetta er ritað, en ólíklegt er að miklu verði bætt á 15 og
18. grein að þessu sinni. A meðal ís-
lenzkra listamanna, og nú síðast í sjálfu
þinginu, hefur bólað á þeirri stefnu, að
Ioka beri landinu fyrir útlendri list og listamönnum. Sem
kreppuráðstöfun ber sennilega að taka þetta. En þó má segja.
að útilokunarstefnan sé hér farin að teygja sig ærið langt-
Æiti þá engu síður að setja aðflutningsbann á allar þær út-
lendar bækur, er ætla má að kept geti við íslenzkar bækur-
— Sú stefna, að teyma útilokunarviðleitnina inn á svið list*
anna, hlýlur að grundvallast á þeirri hugsun, að við séum a
þessu sviði flestum þjóðum stæltari á svellinu. Ekki vantar
það, að margir hafa á síðari árum lagt stund á ýmiskonar
listnám. Við munum t. d. nú eiga eigi minna en talsvert a
annan tug lærðra söngvara og víst hátt á þriðja tuginn a|
málurum og myndhöggvurum. Fáir þessara manna munu Þ°
hafa náð því takmarki að hafa sæmilegt lífsviðurværi af ^
sinni, og verður þá þegar ljós þörfin á því að útiloka erlenda
samkeppni, þótt hitt kunni að orka tvímælis, hversu viðkunn-
anleg sú lausn sé á málinu. Því engin mentaþjóð mun eiga
svo fjölsetinn listamannabekkinn, að hún fyrir það telji sig
birga að sannri Iist. Hitt mun lengstum verða ríkjandi skoðun.
að öll hin æðri list sé alþjóðleg, og að sízt megi niæla
hana eftir höfðatölu, og almennast mun vera, að þar sem
atvinnulistamenn fara fram úr þeirri tölu, að þeir hafi nog
að starfa, þar hraki listinni. Við eigum það engan vegmn
víst, að listmenning aukist, þó að við ölum upp fjölda af a*'
vinnulistamönnum, eins og við höfum þegar flaskað á. Affara'