Eimreiðin - 01.01.1932, Qupperneq 31

E|MRE1DIN
HANNES HAFSTEIN
19
Hfa af honum einum og stunda nám. Þeir virtust gefast
UPP og lentu í miklum örðugleikum. Þriðji studentinn hafði
e^ki náð tökum á námi, eftir að hann kom til Hafnar og var
allmikið hneigður til áfengis. Eftir tillögum þess prófessorsins,
Se,n hafði umsjón á Garði og nefndur var prófastur, var á-
kveðið, að þessir þrír íslendingar skyldu sviftir Garðstyrk.
^lannes Hafstein tók sér fyrir hendur að reyna, hvort hann
9æti ekki borgið þeim. Hann lagði af stað upp til prófasts
°9 fékk að tala við hann. Prófastur tók máli hans afar-þung-
e9a, þegar hann heyrði, hvert erindið v.ar, veitti afdráttarlaust
afsvar; um þetta væri ekki til neins að tala; það væri fast
akveðið, og hér yrði nú engu um þokað. En honum tókst
ekki greiðlega að hrista gestinn af sér. Hafstein hélt áfram
a^ tala og byrjaði á því að taka einn af þessum stúdentum
u* af fyrir sig, annan af þeim, sem í upphafi höfðu reynst
miklir kappsmenn við námið. Það var fyrsti þáttur viðureign-
arillnar, og honum lauk svo, að prófastur sagði, að það væri
a bezt, að þessi piltur fengi að vera kyr. En þá slægju þeir
ln>nn í þetta samtal. Hannes Hafstein var ekki á því. Hann
Uarð endilega að fá prófastinn til að hlusta á það, sem hann
01 að segja um hinn mikla námsmanninn. Og þeim þættin-
Uttl lauk á sömu leið. Prófastur lofaði því, að ákvörðunin um
,ann skyldi líka tekin aftur. Þá byrjaði Hafstein á þriðja
tlnum og fór að tala um þann eina, sem eftir var. En nú
Prófastur upp og sagði þessu samtali slitið. Hann var
>nn svo einbeittur, að Hannes Hafstein fann, að lengra
ekki komist. >Þessi piltur má ekki vera hér lengur —
þér69 V6'* u* * hva<5 Þer kunnið Seta teygt mig, ef
- ^ldið áfram að tala«, sagði prófastur. Svo bætti hann
’ Uln leið og hann tók í höndina á Hafstein: >Eg gratúl-
a Yður. þag Jeynir sér ekki, að þér munuð ætla að verða
'*a>aferslumaSi1r<.
War auðvitað ekki viðstaddur þetta samtal. En Hafstein
je lnn lil mín beint frá prófasti og sagði mér það nákvæm-
þ .a'. ^lns og nærri má geta, hlustaði ég á það með allri
^ieð^1 sem e9 átti til, og ég veit, að ég fer hér rétt
. > þó að ég hafi að sjálfsögðu orðið að fara fljótt yfir sögu.
M
er finst ég verði að víkja nokkuð að því, er Hannes