Eimreiðin - 01.01.1932, Page 54

42
BINDING
EIMREIÐlN
var kominn, viku heyskapur í voða, líf reiðhestsins og sálar-
velferð bóndans í enn meiri voða.
Sigurður leit til ]óa. Honum var eitthvað mikið niðri fyrir>
því hann dró húfuderið alveg fram á nefbroddinn og ræskh
sig, sem hann gerði því aðeins að hann hefði eitthvað að segia-
»]ói!« sagði Sigurður.
]ói heyrði ekki.
»Heyrðu ]ói!« sagði Sigurður.
En ]ói heyrði enn ekki.
»Ég er hræddur um að hann ætli að rigna upp úr helg-
inni«, sagði Sigurður enn að nýju og nú svo hátt að ]°'
hlaut að heyra.
»Ha!« sagði ]ói.
»Ég er hræddur um að hann ætli að rigna upp úr helð'
inni«, endurtók Sigurður.
]ú, ]ói gat fallist á það.
Sigurður byrjaði aftur að slá og sló eina brýnu.
»Hann er nú ekki beint rigningarlegur sem stendur, en
hann breytir ábyggilega til eftir helgina*, sagði Sigurður nm
leið og hann brýndi. ]ói samþykti, og þeir slóu næstu brýnjjj
»Það væri skaði«, byrjaði Sigurður enn, »að láta °
sætin rigna*.
»]á, það væri skaði«, anzaði ]ói. Svo þögnuðu báðir °S
héldu áfram að slá.
»]ói!«
»Hvað!« ?
»Heldurðu að ég mætti ekki biðja þig að binda á morgun-
Það væri klaufaskapur, ef það væri þurt á morgun, að láta
alt heyið rigna«. Sigurður þorði ekki að líta framan í J°a'
Það var því líkast, sem hann skammaðist sín fyrir þessa beið*11,
En þrátt fyrir það, var þetta ekki af meðaumkvun við J°a’
né að hann fyndi á neinn hátt til með honum, heldur bjos
hann við að nágrannarnir myndu ef til vill skensa sig 03
hann sjálfur komast í óálit.
En vesalings ]ói. Verra kjaftshögg hafði hann ekki fenS1
um æfina. Eina sunnudaginn, sem hann langaði sérstakleS^
að vera frjáls, og hann bjóst við að geta notið, átti hann
binda hey; eitthvert versta verk, sem hann gat hugsað ser.