Eimreiðin - 01.01.1932, Page 67

EIMREIÐIN
FVRIR SEXTÍU OQ SJÖ ÁRUM
55
atan9a, að tilgreindum líklegustu næturstöðum, bent á hvar
nauðsyn væri að fá fylgdir, svo sem yfir stórvötnin o. s. frv.
ég þegar, að þetta skjal mundi koma sér mæta vel, þar
sam okkur var ætlað að spila á eigin spýtur frá Arnanesi í
^esjum og alla leið suður. Næsti áfanginn var stuttur, suður
ntn Lónsheiði að Stafafelli. Var þar þá prestur síra Bjarni
Sveinsson, áður í Þingmúla, faðir dr. ]óns heitins, forseta hins
evangelisk-lúterska kirkjufélags í Vesturheimi. Síra Bjarni var
Sáfumaður, vel heima í fornum fræðum Grikkja og Rómverja;
€n einkennilegur var hann í háttum og skapi. Var einatt sem
^áðslegt bros breiddist yfir andlitið, er hann ræddi við menn,
eius þótt hann ætti orðastað við þá, er honum var vel til. A
síðari æfiárum hans var hann allbilaður að heilsu. Hann var
°rðhagur og hagmæltur. Var okkur vel tekið hjá síra Bjarna,
€nda voru þeir Andrés Kjerúlf og hann kunningjar góðir;
uafði Þorvarður byrjað nám hjá séra Bjarna í Þingmúla.
Lonssveitin, þótt lítil væri, virtist mér fremur fríð, einkum
fanst mér fallegt á Stafafelli, og skildist mér vel, er ég kynt-
lst síðar betur sögu landsins, að höfðingjar tóku sér þegar
snemma á landnámstíð þar bólfestu. Næsta dag var haldið
Vestur um Almannaskarð að Árnanesi til Stefáns Eiríkssonar
a'tingismanns. Þegarerkemur yfir Lónsheiði, horfir, sem kunn-
uSt er, strandlengjan öll til vesturs-suðvesturs. Jökulsá í Lóni
Var fyrsta vatnsfallið á leið okkar, er nokkuð kvað að frá því
er Lagarfljóti sleppir, og var nú vatnslítil. Útsýnin af Al-
^nnaskarði vestanverðu þótti mér ein hin fegursta, víðasta
°9 stórbrotnasta, er ég til þess dags hafði litið. Síðan hef ég
j". nálega um alt land, mest þó með bygðum, og hef ég
a 'o þá útsýn, er nú var nefnd, jafnan með hinum fegurstu,
°S þó er þar af miklu að taka. ísland á þau kynstur af ein-
ennilegri fegurð, þar sem saman fer hið blíða og stríða, hið
^lóka og tröllslega, en tign yfir öllu.
esandinn sér að ég á bágt með að forðast útúrdúra, en
, ,U erum við félagar komnir ofan af skarðinu og ríðum í
a a Árnanesi, þar sem alt er vafið grasi, og langstærsta
autahjörðin, er við nokkru sinni höfðum séð á einum bæ, á
• 6l. Um valllendisbreiður. Stefán bjó þarna stórbúi, var for-
n9i sveitarinnar og fulltrúi Austurskaftfellinga á alþingi. Eitt