Eimreiðin - 01.01.1932, Qupperneq 70

58
FYRIR SEXTÍU OQ S]Ö ÁRUM
EIMREIÐlN
þá ungir rnenn og ókvæntir. Lét sýslumaður fylgja okkur
suður yfir Skaftá. Bar svo ekkert til tíðinaa, er ég man.
subur og vesiur um Landbrot, Meðalland og Álftaver, alt að
Þykkvabæjarklaustri, yfir Eldvötnin tvö og Kúðafljót. Var okk-
ur fylgt yfir fljótið, og spurðumst auk þess fyrir á bæjuin
um vegu, þar sem okkur þótti tvísýnt, hverja leiðina skykþ
velja, ef um fleiri var að ræða. Á Klaustri þarf ég að staldra
nokkuð við í frásögninni, og ber það til, að þar hitti ég fyrir
aldraða merkiskonu, Guðrúnu Sæmundsdóttur, prests að ÚI'
skálum, systur Einars prófasts í Stafholti, Snorra prests a
Desjamýri og Einars í Brekkubæ í Reykjavík, föður konu
minnar, Soffíu heitinnar. Get ég ekki stilt mig um að skjóta her
inn frásögn af viðskiftum þeirra Guðrúnar og Magnúsar
Stephensen landshöfðingja. Landshöfðingi fór eitt sinn í eftir'
litsferð austur í Skaftafellssýslur og kom þá við á Þykkva'
bæjarklaustri; voru einhverjir heldri menn með honum. Beið'
ast þeir að fá að drekka, ætla annars ekki að standa við-
Guðrún kemur til dyra og býður þeim inn. Verður það ur
að þeir þiggja það. Ber hún þeim stóra skál af mjólk
bolla handa þeim öllum, til þess að geta sökt í skálina. Guð'
rún hefst þá máls og segist sjá, að þetta muni vera höfð'
ingjar og kunni hún betur við að vita nöfn þeirra, svo a
hún geti sagt fólkinu, hverja hafi að garði borið. Landshöfö'
ingi varð fyrir svörum og kvaðst heita Magnús Stephensen-
»Það er þá landshöfðinginn sjálfur*, mælti Guðrún; »ég
að kannast við manninn, síðan ég var forðum daga á Höfða
brekku við sauma að beiðni móður yðar. Þá voruð þér a
þriðja ári og höfðuð náð í fingurbjörgina, er frúin hafði IaU'
að mér, og fanst aldrei síðan, og þótti mér leitt, af þvx frUin
hafði trúað mér fyrir henni«. Þetta mælti gamla konan gl0**'
andi. Varð hlátur úr og fór svo, að landshöfðingja og bein1
félögum dvaldist lengur en ætlað var. Gamla konan var bra^'
greind, fjörmikil, glaðlynd og fyndin. Var hún óvenju hreinla <
vel til fara, gekk jafnan í upphlut. Kvöddu síðan gesti" "lP
virktum. Leið svo og beið þar til Guðrún fær bréf, og
lítil sending. Bréfið var frá landshöfðingja, mjög hlýlegt oS
gamansamt, en sendingin var prýðisvel gerð fingurbjörg úr si
með steini. Þannig hefur þessa sögu sagt mér Bjarni Sigurðsson.