Eimreiðin - 01.10.1936, Blaðsíða 48

392
ÚR DAGBÓK BÚÐARSTÚLKUNNAR
EIMREIÐI>'
Nú tók maðurinn fram í: — Ég man ekkert. Hvernig ®ttJ
ég að muna, hvað gerst hefur daglega fyrir tíu árum? I’að
hefur líklega verið sáralítið merkilegt. Og hann vill sýnilega
vera laus við aliar gamlar minningar.
Konan þagnar skyndilega og gerir ekki íleiri tilraunir t*'
að vekja minni hans til lífsins.
Að síðustn keyptu þau þó peysu, sokka, tölur og tvinna-
— Mig vantar nú eiginlega el'ni í lvjól á mig, stundi konan lol's
upp, á meðan maðurinn var að telja peningana fram á borðið-
Hann hallaði sér fram yfir borðið, á meðan hann taldi pe}*
ingana. Eg sá því í budduna. Hann tæmdi ekki budduna.
sá 50 króna seðil ósnertan, og það glamraði í smápeningu”1'
— Það mætti vera eittlivað afar-ódýrt, hélt konan áfra*11’
eins og til dæmis tvisttau.
Ixig sé alt í einu stranga af gi'ænu silki, húðþykku og i'an
dýru, liggja á borðinu. En það var fyrir tíu árum, og f°'
tíðin virtist ekkei't eiga slcylt við nútíðina — eða nútíðin "
fortíðina.
— Gott tvisttau kostar nú líklega skildinginn hér í 1,11
inni, eins og alt er rándýrt, segir maðurinn, og það er aH a
hægt að kaupa þetta og fæst alstaðar. Hér kaupi ég e^)
lleira. Og hann lokar buddunni og stingur henni ofan
vasa sinn.
— En liún Sigga og hann Lúlli, þau fá ekkert, segir k°n
an, um leið og hún lítur á höggulinn, — það gerir nxinna-
þótt ég verði afgangs, ef þau aðeins fengju — -
Lengra komst konan ekki. j
— Viltu rýja mig alveg inn að skyrtunni, svo ég haii
einu sinni fvi'ir —? ^
Hér þagnaði maðurinn skyndilega. Það kom hállgelt
á hann og eins og til þess að draga úr meinsemduro 01
setningar, segir hann í þýðari rómi: — Það er ekki ha’g1
kaupa alt. Þau verða líka að bíða betri tíma. . •
Hann tekur böggulinn undir höndina og virðxr nx'ö ,j
þess að kveðja. Hún þar á móti kinkar kolli vingjarnleg3^
mín og trítlar svo á eftir fram búðina. Göngulagið er þre>
legt, og þessi auðnuleysissvipur, sem ekki er hægt að e
á, hvar eða í liverju liggur, íinst mér einlcenna baksMl