Eimreiðin - 01.10.1936, Side 90

434
EIMItEIÐI*
HRIKALEG ÖRLÖG
um að járnhliðum virkisins. Hún var ein óslitin þrautaganga>
þessi fjögra daga í’erð fanganna um nálega vatnslaus héruð-
Þá sjaldan að lækur varð á vegi þeirra, fengu þeir að fleygja
sér niður og lepja vatnið í sig í flýti, eins og hundar. Þegai'
þeir náðu svo loks áfangastað á kvöldin, köstuðu þeir sei
örmagna niður á grýtta jörðina, og þangað var svo fleygt 1
þá nokkrum kjötbitum.
Snemma morguns náði Gaspar Ruiz til virkisins, eftir að
hafa verið rekinn áfram alla nóttina. Hann brann af þorsta,
og tungan loddi þur í munni hans, í honum sauð þverúðar-
full reiði, sem hann gat ekki alminlega gert sér grein fyn>>
svo að það var eins og sálargáfur hans stæðu alls ekki í réttu
hlutfalli við líkamskraftana.
Fangarnir dauðadæmdu drúptu höfði og störðu þrjózkulegn
til jarðar. En Gaspar endurtók i sífellu: „Hversvegna befði
ég svo sem átt að fara að strjúka yfir í lið konungssinna •
Hversvegna hefði ég yfir höfuð átt að strjúka? Geturðu sag1
mér það, Estaban!“
Hann beindi orðum sínum til liðþjálfans, sem var úr sann'
héraði og hann sjálfur. En liðþjálfinn, horaður og skininn>
gerði ekki annað en ypta öxlum nokkrum sinnum og gaf s'°
ekki frekari gaum að tautinu fyrir aftan sig. Annars var þa®
ærin fjarstæða að ætla, að Gaspar Ruiz hefði farið að gerasl
liðhlaupi. Ættfólk hans var altof umkomulítið til þess, að það
léti sig miklu skifta stjórnarfarið í landinu. Það var eng,n
ástæða til að ætla, að Gaspar Ruiz væri sjálfum ant um að
styðja völd Spánarkonungs. En hann hafði heldur ekki sýnt
neinn áhuga fyrir að kollvarpa þcim. Hann hafði svo að segj*1
alveg af sjálfu sér lent i flokki lýðveldismanna. Ein hers'seit
þeirra hafði eitt sinn snemma morguns slegið hring um
foreldra hans, drepið varðhundana með sverðum sínum °o
skorið í sundur hásinarnar á feitri kú, sem þau áttu. Þess'
afrelisverk höfðu hermennirnir unnið í einu vetfangi og hrop
að um leið: „Viva la libcrtad!"1) Eftir langan og væran s^ei'1
hélt svo foringinn ræðu fyrir frelsinu, af miklum eldmóði °n
mælsku. Um kvöldið kvöddu þeir, tóku með sér nokkia
1) Lifi frelsið!