Eimreiðin - 01.10.1936, Qupperneq 46

ÚR DAGBÓK BÚÐARSTÚLKUNNAR
eimreiðin
390
Frakkinn liai'ði auðsjáanlega upphallega verið úr góðu ei’ni.
Hatturinn, sem hann hafði á höfðinu, var barðastór og slútti
dálítið út í annan vangann. Andlitið var enn þá rauðara en
í fyrra skiftið, og augun voru nú orðin flögrandi, eins og
þau hefðu aldrei eirð í sér til þess að nema staðar á neinu
ákveðnu. Hann var óeðlilega þrútinn til augnanna, eins og
menn verða, sem vaka mikið eða neyta um of áfengis.
— Eittlivað á krakkana, lirópaði hann.
Þau eiga þá fleira en eitt, liugsaði ég, um leið og ég spurði,
hvers þau óskuðu sérstaklega.
- Peysu á fjögra ára dreng, huxur á níu ára gamlan, (,g
svo eitthvað á sjö og fimm ára telpur.
Það yngsta er tveggja ára, eitthvað þyrfti ég á það líka,
segir konan í lágum rómi og lítur, að því er mér sýnist,
hálf-hræðslulega til mannsins.
— Jæja, við förum varla með alt úr húðinni. Buddan
skamtar líklega, segir hann og lítur kæruleysislega fram
fyrir sig, eins og lionum komi þetta í raun og veru lítið við-
Já, en börnin, þau verða svo glöð af að fá eitthvað nýfl
á jólunum — og svo \æri nú ekki vanþörf —. Lengra komst
konan ekki, því að maðurinn litur reiðilega til hennar og
grýpur fram í: Það verður að vera eittlivað til að
horga með.
Konan þagnar, og mér sýuist andlit hennar verða enn þa
þreytulegra en áður.
En nú fer ég að tína þennan varning fram á borðið. Var
það missýning, að hendur konunnar titruðu? Ég sá ekki bet-
ur. Hún skoðaði peysurnar, en þegar ég kom með ullarefm,
sem algengl var í kjóla á telpur, þá bað hún um sirz.
— Er það ekki ódýrara, spurði hún afsakandi.
— Jú, svaraði ég, en það er ekki nærri eins haldgott,
og ég fann mjög ódýr sirz, inargar gerðir, og raðaði þeim a
horðið fyrir framan hana.
Ég held, að ég taki af þessu, segir hún eftir nokkra
íhugun, þó að það sé líklega ekkert slit í því.
— Vertu ekki lengi að hugsa þig um þetta. Taktu Þa^
þá, ákveður maðurinn, og raddblærinn í orðum lians segi'
greinilega: Flýttu þér!