Uppeldi og menntun - 01.01.1992, Side 67

Dóra S. Bjarnason
þessu verkefni og telur sig hafa vaxið við hana sem kennari. Hún hefur reynt að mikið
fatlað barn á erindi í almennan skóla og að blöndunarstarf getur gagnast fötluðum
nemanda og öðrurn nemendum.43
Skólasamfélagið
Dianne Ferguson44 bendir á það að auðveldara sé að vinna breytingarstarf í þröngu
samhengi en víðu. Þannig er auðveldara að breyta starfsemi í skóla með það að
markmiði að laga starf hans að þörfum eins eða fárra nemenda með miklar sérþarfir en
að hrófla við skipulagi og hugmyndafræði fagstétta í heilu skólakerfi. Þessi niðurstaða
Dianne Ferguson er umhugsunarverð þegar fjallað er um nýbreytnistarf í skóla sem
stofnun og það samskiptaform sem formgerð stofnunarinnar afmarkar.45
Ekki var leitað álits kennara Æfingaskólans fyrirfram vegna tilraunastarfsins og
skólavistar Benedikts. Skólasljóri og aðstandendur tilraunarinnar mátu þetta svo að
slíkt væri ekki nauðsynlegt þar sem kennararnir sem tóku að sér verkið voru því
samþykkir. Tilraunin var hins vegar kynnt kennurum og gerð grein fyrir framgangi
hennar á tveimur fundum á vormisseri 1988. Tilraunin var ekki formlega á dagskrá á
kennarafundum skólans veturinn 1988-1989, né veturinn 1989-1990. Sérkennari gerði
að vísu grein fyrir gerð og framkvæmd einstaklingsnámskrár á fundi með kennurum
yngri barna (6-9 ára) vorið 1990. Kennarar Æfingaskólans hafa því átt þess lítinn kost
að fylgjast með framvindu tilraunarinnar. Þetta er bagalegt, ekki síst vegna þess að
viðhorf almennra kennara skóla geta skipt sköpum um það hvernig til tekst að vinna
með mikið fötluðum nemendum við hlið ófatlaðra jafnaldra 46
Spurningalisti, sem kanna átti viðhorf starfsmanna Æfingaskólans til blöndunar og
til þessarar tilraunar sérstaklega, var lagður fyrir starfsfólk skólans á vormisseri 1990.
Listinn var saminn af kennurum við KHÍ en skólastjóri Æfingaskólans dreifði honum
meðal starfsfólks. Aðeins rúm 10% starfsfólks skiluðu svörum. Þetta olli skólastjóra
og aðstandendum tilraunarinnar miklum vonbrigðum. í sjálfu sér er ómögulegt að
túlka hvað þessar slæmu heimtur merkja og mismunandi ástæður geta legið þar að
baki. Hitt er Ijóst að niðurstöður svaranna sem bárust eru ekki marktækar.
Kennurum dugar ekki að vita óljóst af einu fötluðu barni í skólanum til að móta
hugmyndir sínar og viðhorf til blöndunarinnar.47 Reynsla og menntun kennara virkar
hins vegar á viðhorf þeirra til fatlaðra nemenda og til þess hvar og hvernig kennslu
þeirra sé best fyrirkomið. Dr. Barbara Mallett hefur rannsakað viðhorf bandarískra
kennara til blöndunar fatlaðra nemenda. Rannsóknin náði til kennara í framhaldsnámi
sem höfðu valið sér námskeið um sérkennslu í blönduðum hópum, kennara sem höfðu
einungis reynslu af að vinna með fötluðum nemendum í sérskólum eða sérdeildum og
kennara sem hvorki höfðu slíkt nám né reynslu að baki. Niðurstöður þessarar
rannsóknar eru athygli verðar:
43 Dagbók Dóru Bjarnason 29. júnf 1990; samtal við sérkennara.
44 Ferguson 1989b:54.
45 Etzioni 1961; sjá ennfremur Hussen 1986:235-243.
46 Polloway o.fl. 1985; Biklen 1985 og 1989; Albright o.fl. 1989:59-75.
47 Stainback o.fl. 1989:19-26.
65