Uppeldi og menntun - 01.01.1992, Qupperneq 266

t
Sigrún Aðalbjarnardóttir
starfi með þeim, og hins vegar til að undirbúa markvissari athugun á reynslu kennara
þar sem nokkrum þeirra er fylgt nánar eftir í símenntunarferlinu.
I byrjun
I skýrslum kennaranna má sjá að til að byrja með voru þeir almennt óöruggir þegar þeir
leiddu umræður sem snertu félagslega og tilfinningalega þætti. Kennari 7 ára barna
segir:
I fyrstu þótti mér erfitt að leggja verkefnin fyrir börnin. Mér reyndist erfitt að halda
uppi samræðum og oft gekk brösulega að fá börnin til að halda sér við efnið. Sjálf var
ég óörugg og fannst mér ganga illa. Það var mjög gagnlegt að fá heimsókn leið-
beinandans í bekkinn. Það studdi við bakið á mér og ég varð öruggari. Ég sé að
umræður hafa tekið of langan tíma og börnin hafa þar af leiðandi þreyst.
Kennari 8 ára barna segir:
Mér fannst erfitt að komast í gang í fyrstu. Fannst ég vera óörugg en finnst það hafa
lagast mjög mikið núna. Tilfinningin er orðin allt önnur og þar af leiðandi finnst mér
miklu skemmtilegra að kenna efnið.
Kennari 11 ára bama nefnir einnig byrjunarörðugleika:
Fyrstu viðræðurnar voru ekki á marga fiska. Ég var alltof leiðandi og nemendur mínir
vildu af gömlum vana fá álit mitt og afgerandi svör við því hvað væri rétt og rangt.
Hópurinn var alltof stór en þegar ég skipti bekknum í tvennt eða þrennt fór þetta að
ganga betur. Ég notaði oft segulband og smátt og smátt fór þetta að komast í
þokkalegan farveg.
En aðrir kennarar komu þó hressir í bragði á fund eftir fyrstu tilraunir og sögðu að
umfjöllunin hefði gengið vonum framar. Kennari 9 ára barna segir:
Þetta gekk miklu betur en ég hafði þorað að vona. Börnin höfðu áhuga á að ræða málið
og verkefnið gekk vel.
Að sjálfsögðu tókust kennslustundirnar misjafnlega og fór það að sögn kennaranna eftir
efni og innlögn, og því hvernig bæði kennarar og nemendur voru upplagðir. Sumir
tímar heppnuðust mjög vel en aðrir síður eins og gengur og gerist. Stundum reyndist
ekki unnt að vekja áhuga hjá nemendum á viðfangsefnum sem fyrirfram var talið að
hlytu að ganga vel; í önnur skipti hittu beint í mark þau umræðuefni sem vafi hafði
leikið á að næðu eyrum nemenda.
Breytingar á kennsluháttum
Skýrt kom fram hjá kennurunum að eftir því sem á leið fannst þeim þeir verða færari
en áður um að taka fyrir ágreiningsefni með nemendum sínum. Þeir sögðu, svo að
notuð séu þeirra eigin orð: „Eg tek á vandamálum af meira öryggi.“ „Ég veld þessu
betur og er faglega styrkari því að ég veit betur hvað er að gerast, en áður var meira
fálm út í loftið hjá mér.“ „Ég er skipulagðari og markvissari þegar ég tek slík efni
fyrir." „Ég er meðvitaðri um hvernig skuli bregðast við vanda sem upp kemur, en áður
miklaði ég fyrir mér að taka á slíkum málum.“ „Ég tel mig hæfari til að stuðla að
jákvæðum samskiptum nemenda."
264