Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Blaðsíða 43

IÐUNN
Með strandmenn til Reykjavíkur.
Aðfaranótt hins 16. janúar árið 1905 strandaði skozk-
ur togari á Kvískerjafjöru, stutt fyrir austan svo nefnd-
an Breiðárós, en úti fyrir miðjum Breiðamerkursandi.
Hét hann Banffshire og var nr. 349 frá Aberdeen. Á
skipinu voru ellefu menn. Skipstjórinn hét Alfred
Jones og stýrimaðurinn, sem var bróðir hans, Albert
Jones. Togarinn hafði lagt af stað frá Aberdeen 12.
janúar, ekki leitað fiskjar á leiðinni, heldur haldið í
einni striklotu hingað til lands og vilzt upp á Kví-
skerjafjöru.
Skipið strandaði laust fyrir dögun í suðaustan-
stormi, stórsjó og ofsarigningu. Rétt áður en það kendi
grunns, hrepti það brotsjó, svo að bátinn tók út af
þilfarinu. Urðu mennirnir að hafast við í skipinu,
þar sem það lá undir brimi og holskeflum, þangað
til klukkan eitt daginn eftir, hinn 17. janúar. Þá
heppnaðist þeim að vaða í land og tóku að leita
bygða. En hér var ekki í annað hús að venda. Þeir
voru staddir á eyðisandi milli tveggja höfuð-
vatna. Röska sex kilómetra fyrir austan þá var Jök-
ulsá á Breiðamerkursandi, sem er vatnsfall geysimik-
ið og ófært um mestan tíma árs. En á hina hönd var
Breiðá, einnig mikið vatnsfall. Þar að auki voru öll vötn
á Breiðamerkursandi venju fremur mikil eftir rigninguna.
Þó var þá hægt að komast vestur á bóginn á ísum yfir
lónið, sem Breiðá féll í, ofan við fjöruna, milli ár-
mynnisins og óssins. En þess hafa strandmennirnir
ekki gætt, sakir ókunnugleika, heldur gengu þeir