Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Blaðsíða 69

HDUNK
Ljós heimsins.
355
Ég er sú eina hér, sem þekti Stefa Ketil, og ég er
ættuð frá Mansalóni og ég þekti hann þar, og það
er satt, og þú veizt það er satt, og Guð má slá mig
með reiðarslagi, ef það er ekki sagt.
Hann má slá mig líka, sagði Ljóska.
Þetta er satt satt satt og þú veizt það og ekki
bara sona uppáfundið og ég veit nákvæmlega hvað
hann sagði við mig.
Hvað sagði hann? spurði Ljóska af lítillæti.
Lísa var farin að gráta og gat varla komið upp
orði af því hún hristist svo. Hann sagði: Þú ert elsku-
legt boddi, Lisa. Þetta voru hans óbreytt orð.
Það er lýgi, sagði Ljóska.
Nei, það er satt satt satt, svo hjálpi mér Jesús og
María
Sona hefði Stefi aldrei getað sagt, þetta er ekki
hans orðalag, sagði Ljóska fegin.
Það er satt, sagði Lisa í sínum viðfeldna rómi. Og
mig varðar ekkert um, hvort þú trúir því eða ekki.
— Hún grét ekki lengur, en var orðin róleg.
Það er alveg ómögulegt, að Stefi hefði getað sagt
sona, sagði Ljóska.
Hann sagði það, sagði Lisa og brosti. Og ég man
þegar hann sagði það, og ég var elskulegt boddi í
þá daga, alveg eins og hann sagði, og enn þá er ég
þó betra] boddi en þú, sona gömul uppþornuð hita-
bottla eins og þú.
Þú getur svívirt mig, sagði Ljóska, sona graftrar-
haugur eins og þú. En ég á mínar endurminningar.
Nei, sagði Lisa með þessari sætu, elskulegu rödd,
þú átt engar virkilegar endurminningar, nema þegar
þú Iézt taka úr þér eggjastokkana og byrjaðir að gera
C og M. Ég er hraust, ög þú veizt það, og karlmenn
23*