Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Blaðsíða 35

IÐUNN
Dauðinn i mjólk.
321
efagjam á allar staðreyndir, sem hann hafði ekki
beinlínis sannprófað sjálfur.
Francis er nú aðeins karl, þar sem hann vinnur í
sinni litlu og alt annað en snyrtilegu rannsóknarstofu,
bréf og skjöl á tætingi út um alt, hann talar og hlær
hæðnishlátri, baðar út höndunum, grettir sig, svo að
aðeins rifar í augun, og fer grófum og stundum blátt
áfram óviðurkvæmilegum orðum um einhverja upp-
götvunina, sem einhver vísindamaðurinn fullyrðir, að
hann hafi gert. »Þeir vinna ekki með höndunum þess-
ir karlar. Þeir nota heilann of mikið í vísindunum.
Enginn okkar vinnur nóg með höndunum«. — En
Francis er ekki hræddur við að láta hendur standa
fram úr ermum. Með berum höndunum gróf hann
upp sannleikann um hinn nýja, útbreidda, dularfulla
sjúkdóm, tularœmi — kanínusóttina. Gegnum berar
hendurnar smitaðist hann sjálfur af þessum bráðnæma
sjúkdómi, og örmagna af veikinni hélt hann áfram
að vinna, nærri viðþolslaus af kvölum, en beit á jaxl-
inn og lét ekkert á sig fá. Og hann réð tularœmi-
gátuna, svo að enginn hefir getað hreyft við neinu
smáatriði í niðurstöðum hans. Verk hans var orðið
sígilt, jafnvel áður en því var lokið.
Það voru mikil lofsyrðí um Alice Evans, er hann
lét á sér skilja, þegar á árinu 1926, að ef til vill hefði
hún — óhugsandi væri það ekki — hina réttu hæfi-
leika til einhverra mikilla afreka.
í janúar 1928 fór að bera á hlægilegum óverufar-
aldri meðal stúdentanna við Earlham College í Rich-
mond i Indíana, og eins og vant var, var hverju nýju
tilfelli gefið sitt sérstaka nafn, þangað til kvenlæknir
við háskólann, Marian Farbar, sendi blóð úr sjúklingi
Iðunn XVIII.
21