Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Blaðsíða 66

352
Ljós heimsins.
IÐUNN
Hún er fox, sagði maðurinn. Þetta er eins og hvert
•annað fox.
Önnur sú ljósa leit á hina og hristi höfuðið.
Helvítis fretnaglar, sagði hún.
Lisa tók aftur til að hlæja og hristist eins og hún
Jagði sig.
Hvað er sona skrítið? sagði kokkurinn. Þið flissið
•öll, en það er ekkert til að flissa að. Þið tveir ungu
strákar, hvert ætlið þið?
Hvert ætlarðu sjálfur? spurði Tomm.
Ég ætla til Kádilják, sagði kokkurinn. Hafið þið
verið þar? Hún systir mín er þar.
Hann er nefnilega sjálfur systir, sagði maðurinn í
'klofbuxunum.
Geturðu ekki hætt sona hjali? spurði kokkurinn.
Getum við ekki talað alminlega?
Kádilják, það var þaðan, sem Stefi Ketill var ætt-
aður, og þaðan, sem Addi Volgestur var ættaður,
sagði feimni maðurinn.
Stefi Ketill, sagði önnur sú ljósa, hárödduð, eins og
nafnið hefði slegið á nótu í henni. Hans eigin faðir
skaut hann og drap hann. Ég sver það við Jesús, hans
eiginborinn faðir. Það eru aungvir karlmenn lengur
til eins og Stefi Ketill var.
Hét hann ekki Stanleifur Ketill? spurði kokkurinn.
Æ, bíttu í þig, sagði sú ljósa. Hvað heldurðu að
þú vitir um Stefa? Stanleifur? Nei, hann v .r enginn
Stanleifur. Stefi Keiill var sá flottasti maður og sá
fallegasti maður, sem nokkurn tima hefir verið til.
Ég hef aldrei séð nokkurn mann eins hreinan og
hvitan og eins fallegan eins og Stefa Ketil. Það hefir
aldrei verið til soleiðis maður. Hann var í hreyfingum
;alveg eins og tigrisdýr, og hann var sá flottasti, frjáls-