Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1934, Side 74

360
Kotnmúnismi og kristindómur.
IÐUNN
aða andmælanda á það, að það er alveg ástæðulaust
að skrifa í jafn-óvingjarnlegum tón og hann gerir.
Mér skilst, að hægt sé að spjalla með fullri alúð um
skiftar skoðanir, og það sé alveg ástæðulaust að temja
sér ýfingar og kaldyrði, þó að lífsskoðanir komi ekki
saman. Þess vegna þarf hann ekki að fara á móti
okkur Páli með alvæpni, eins og hann sé að fara á
móti ræningjaher. Þetta eru fyrst og fremst vitsmuna-
leg málefni, sem ekki verða leyst með því einu að
bolast. í lífsskoðunum vinnur sá sanngjarnasti sigur
að lokum.
I.
Mjög er Skúli Guðjónsson kampa-
almenningurÍ kátur yfir litlu gen& kristindómsins
og vill láta líta svo út, að það sé
vaxand'" þroski fólksins, sem komi því til að hirða lítt
um kirk^una og hennar málefni. Hann telur það vera
rökrétta afleiðing af vaxandi manndómi almennings,
að menn læri að »sjá gegn um blekkingar kennilýðs-
ins« og móta sér viðhorf upp á eigin spýtur. Og það
þarf svo sem ekki að spyrja að því, hvaða viðhorí
það er, sem hinn þroskaði almenningur nútimans á
að öðlast. Það er viðhorf kommúnismans.
Með þessari merkilegu athugasemd telur höfundur-
inn hrundið þeirri kenningu okkar Þórbergs Þórðar-
sonar, að orsakirnar til lítils raunverulegs gengis
hvers konar hugsjónabaráttu á öllum öldum geti miklu
fremur stafað af náttúrlegum óþroska mannanna og
þar af leiðandi rangsnúnum vilja en af þvi, að hug-
sjónin sé í sjálfu sér heimskuleg eða þýðingarlaus.
Að því er til kirkjunnar kemur, mun athugull Ies-
andi taka eftir því, að eg talaði um Iítið raunveru-