Búnaðarrit - 01.01.1903, Síða 9
5
á vögnum til Borgarness, livort heldur til söltunar þar eða
til sölu í Reykjavik. Hagræðið ekki ininst þetta að geta
slátrað heima.
Eg vil sem fæst um þær sveitir segja, sem eg fór hratt
yfir eins og hver langferðamaður og hafði fremur litlar spurnr
ir af. Sauðland er auðsjáaulega gott um Mýrar, og svo reynd-
ist SkaUagrimi á Borg, er fó lians gekk sjálfala í skógun-
um öllum vetrum. I annan stað er sennilega við sjóinn all-
víða frjór sandur til kartöfluræktar, og þar sem nú er kost-
ur á að fá ákaflega ódýrar gaddavírsgirðingar með stáltein-
um, ætti að mega húast við góðum hagnaði af þeirri rækt,
og lótt er að færa girðinguna úr stað, ef fyrsta tilraun gefst
ekki. Sira Einar prófastur Eriðgeirsson á Borg hefir sér-
staklega vakið athygli Búuaðarfólagsins á því atriði, og mun
hann hafa í hyggju að gera tilraun vestur í Álftaneshrepp.
Gæti kartöfluræktin orðið sjávarjörðunum þar vestur um
jafn-mikill hjargræðisvegur og hún er Akranesinu, væri vel
farið.
Eitt heyrði eg fundið til foráttu hinni miklu vegabót
vestur Mýrarnar, að hún drægi bændur mjög svo frá jarða-
bótastörfum, þeir væru svo margir í vegavinnunni, og er
það skiljanlegt. Nývirkin fara heldur fækkandi er íjær
dregur Hvítá, yfirleitt m-uu svo farið um Mýrasýslu sem
Borgarfjarðar, að niðursveitirnar stauda sig miður en upp-
sveitirnar. Sem sagt get eg þó sárlítið um það sagt af eig-
inni sjón hvað Mýrasýslu snertir. Gistingarstaður minu
voru Grimsstaðir í Álftaneshreppi, hjá Hallgrími bóuda Níels-
syni, og er þar alt sérlega vel um gengið, timburíbúðarhús,
og margt gjört jörðinni til sóma.
IV.
Gamall og greindur bóndi úr Árnessýslu, sem farið
hafði kynnisför vestur í Huappadalssýslu sagði inér fyrir
uokkrum árum, að mest hefði sér í augum vaxið, livað gras-
ið var mikið þar vestur um, en um ieið fóð svo fátt til að
nota. Og víst er um það, að fagurt er landið og meiri