Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 116
112
allra næst hendi i verklegri framkvæmd, á undan öllu öðru,
stendur það fyrir mór, að búnaðarfélag landsins hjálpi með
ráðum og dáðum til að girða túnin — og það væntanlega
víðast með gaddavír.
xn.
í’yrsti bærinn sem eg kom að í Dalasýslu voru Gunn-
arsstaðir í Hörðudalshrepp. Þar hefir um allmörg ár, og
það eins fyrir tíð bóndans, sem þar er nú, verið búið með
dugnaði, enda má það heita mesta stórbýli, í nýmóðins stýl,
alt járni klætt, peningshús og manna. Bóndinn þar, Magnús
Magnússon, er formaður búnaðarfélagsins i sveitinni, og af-
kastar hann mjög miklu í jarðabótum, slóttaði yfir 2 dagsl.
1901. Tún virtust mér orðin alslótt, og nú var verið að
rækta girt svæði á mel utan túns, og þurfti að koyra þar
að moldina; þar mun vera ilt til slægna, en beit góð fjær
sór. Magnús hefir síðustu árin ekki fært frá, og telur
hann sér góðan hag af því. Eg rak mig hvergi í ferðinni
eins og hjá Magnúsi á jafnskýra athugun og eftirgrenslan
á því, hvernig hvað eina gæti borið sig og borgað af bú-
skapar-nýjungum og viðleitni.
í Hörðudalshreppnum slóttar hver félagsmaður rúma
hálfa dagsláttu á ári. Tún munu vera í fremur góðri hirð-
ingu og allvíða girt, timburhúsabyggingar miklar. Allar
jarðirnar eru bændaeign og margar í sjálfsábúð, að minsta
kosti fara sáralítil jarðaafgjöld út úr hreppnum. Annars
eiga 4 suðurhreppar Dalasýslu óskilið mál um þetta síð-
astnefnda. I þeim öllum samantalið er fuliur helmingur
sjálfseignarbændur, og pantsetningar til bauka munu víða
vera meiri en þar. Umskiftin er mikil og gleðileg frá
Snæfellsnessýslu.
Dalamenn — o: Hörðdælir, Miðdælir, Haukdælir og
Laxdælir — eru flestum fremri í notkun jarðyrkjuverkfæra
og hestakraftar. Hestaskóflur eru alment notaðar, sem
víðast er lítið um hér syðra. Sleðakeyrsla nokkur að vetr-
um með hestum fyrir. Menn vinna sór lóttar og ódýrar að