Búnaðarrit - 01.01.1903, Blaðsíða 147

hefir um 40 kynbótaær og fær 150 kr. styrk á ári frá
sýslusjóði Suður-Þingeyjarsýslu og 200 kr. á ári frá Bún-
aðarfélagi íslands. Samt sem áður er fjárhagur þesshvergi
nærri góður enn sem komið er.
Þetta fyrirkomulag, som liór er lýst, hefir ýmsa. galla.
í fyrsta lagi hlýtur ætíð að ganga talsvert fó til ferðalaga
og fuudarhalda fyrir stjórnina og hluthafendur. Þetta er þó
í sjálfu sér aukaatriði. Vorra ei- hitt, að þegar atkvæða-
magn á að ráða um fyrirkomulag og rekstur kynbótabúsins,
er hætt við að oft geti komið fyrir að auuað verði ofau á
en það, sem heppilegast er fyrir framtíð þess. Þetta er
sórstaklega hættulogt, ef oft verða skifti á bústjóra og
stjórn, sein hins vegar er eðlileg afleiðiug af þessu fyrir-
komulagi. Hið versta við fyrirkomulagið er þó, að mjðg
erfitt er að fá bústjóra, sem leggur sig eins í líma fyrir
búið, eins og ef hann ætti það sjálfur og hefði allau veg og
vanda af þvi. Þetta er göinul og ný reynsla, sem eklci
þýðir að gera lítið úr.
Samkvæmt því sem hér er sagt legg eg eindregið til,
að þau kynbótabú, sem eftirleiðis verða sett á stofn, séu
eign einstakra manna, en ekki hlutafélaga, styrkt af opiu beru
fé. Þessi styrkur þarf að vera svo mikill, að hann hrökkvi
nokkurnvegiun fyrir hinum beiuu árlegu útgjöldum, sem af
stofnun kyubótabúsins leiða. Þessi útgjöld hljóta í flestum
tilfellum að vera allmikil, eiukum fyrstu árin, því til þess
að búin geti fljótt og vel náð takmarki sínu, þurfa þau að
kaupa fleiri eða færri kynbótadýr á ári, sem mjög er áríð-
andi að sóu þau beztu, sem kostur er á að fá og sem því
hljóta að vera dýr. Auk þess má í flestum tilfellum gera
ráð fyrir talsverðum byggingakostnaði.
Hagnaðurinn við að halda kynbótabúin liggur því eiu-
göngu i sölu kynbótadýranna. Hversu arðsöm salan verður
fer hins vegar eftir því, hvaða álit er á búunum, þvi eftir
því fer eftirsp'urnin eftir kyubótadýruuum og verð á þeim.
Með þessu fyrirkomulagi er þannig fyllilega sameinuð
hagsmunasemi eigenda kynbótabúsins og almennings. Só eig-