Búnaðarrit - 01.08.1915, Qupperneq 71

BÚNAÐARRIT
229
þetta; þær þekkja hugsunarháttinn. Það er samkvæmt
honum ekkert hrósyrði um konu, að hún sé sparsöm.
Það er hægra að láta berast með straumnum, meðan
eitthvað er til, en brjótast mót almenningsálitinu. Munu
það þó ekki oftast vera einmitt þeir, er ekki andvara-
laust berast með straumnum, sem helzt geta látið eitt-
hvað af hendi rakna, er i krappan kemur?
Vita menn ekki, að það er einn sterkur þáttur í
nútíma-tilhneigingu vor Islendinga, að lifa yfir efni fram?
Þetta þarf að breytast. Við þurfum að leggja stund á
haganlegt, holt og nægilegt fæði, en útrýma óþarfa-eyðslu
og skaðlegu kaffibruðli, 3—4—5 sinnum á dag. 1—2
ætti að nægja. Væri þá sérstaklega vert að taka til
greina tillögu vors góðkunna læknis Steingríms Matthías-
sonar, að afnema morgunkaffið og neyta í þess stað
litillar máltíðar, áður en gengið er til vinnu, sem er
miklu hollara.
En það er nú ekki tilgangur minn að fara langt
út í þetta mál eða hvernig vér ættum að haga matar-
hæfi voru. Eg veit lika, að það eru margir, sem spara,
og margir, sem endilega þurfa að spara, til þess að komast
af. Eins og horíurnar eru nú iskyggilegar, getur líka
að því rekið fyr en varir, að oss verði nauðugur einn
kostur að fara drýgilega með matbjörg vora, er enn
meiri dýrtíð skellur yfir, og aðilutningar að meira
eða minna leyti hindraðir. Með sérstöku tilliti til þeirra,
sem af einhverjum ástæðum vildu spara eða lifa á ó-
dýrri en þó sæmiiega vel samsettri fæðu, hefi eg skrifað
upp nokkra miðdegismata, og gert þá jafnframt grein
fyrir verði þeirra og næringargildi. Miðdegisverðirnir eru
miðaðir við 10 manns (helming karla og helming kvenna).
Geri eg ekki ráð fyrir, að unnin sé ströng erfiðisvinna
eða staðið úti i kuldum, nema bætt sé til að einhverju.
Að efni eru þó miðdegisverðirnir töluvert meiri en gert er
ráð fyrir í bæði íslenzkum og erlendum matreiðslubókum.
Áherzla er lögð á það, að nota mikið innlendan garða-