Búnaðarrit - 01.01.1920, Síða 37

BIJNAÐARRIT
31
gróðurinn ijósastarungur og hrossanál. Slegnir voru bestu
blettirnir, og fengust af þeim 30—50 hestar, eftir ár-
ferði. Yeitt er á haust og vor, en svæðið liggur vana-
lega undir ís að vetrinum. Áveituvatnið er úr svonefnd-
um Orunnuvötnum. Nú vex þar þróttmikil ljósastör, en
hrossanálin og harðvellis-jurtirnar eru að hverfa. —
Landið eru rúmir 20 hektarar, og fengust af því sum-
urin 1909—1915, 250—300 hestar, eða 12 —15 hestar
af hektar. Pað er óðum að sljettast.
16. Á Hellulandi i Hegranesi í Skagafirði er áveita,
og vatninu veitt á með vindmylnu. Vatnið er tekið úr
Hjeraðsvötnunmn (vestari kvíslinni), og er jökulvatn. —
í miklum og tíðum leysingum á vorin, flæða vötnin yfir
iandið, en flóðin standa stutt við, og verða því að eins
að góðum notum, að vatninu sje haldið við. Með þess-
um vindmylnu-útbúnaði, þegar hann er notaður, heppn-
ast það að viðhalda vatninu, og gerir þá áveitan gott
gagn.
Áveitan er uppistaða, og liggur undir ís að vetrinum.
Vex þar stargresi. Fengust af landinu áður, sem svarar
7—9 hestum af hektar; en þegar áveitan er i góðu
lagi, gefur hún af sjer 12—15 hesta af hektar.
17. Áveita úr Oiljá í Húnavatnssýslu. Henni var
komið á 1913. Áður fyr hafði verið veitt á engið, en
nú orðið graslítið og komið í órækt. Nokkur hluti lands-
ins þýfður, og vex þar stórgerður víðir. — Sumarið eftir
að áveitan var gerð, fengust 19 hestar af hektar, en
1918, 121/* hestur að meðaltali. En þá var ómuna gras-
leysi, svo sem kunnugt er, og hefir því sprettan í raun
og veru verið góð. — Áveitan er seitluveita, og vatnið
í Giljá er bergvatn. Sagt er, að „þýfið hafi sljettst til
muna, og viðirinn horfinn".