Búnaðarrit - 01.01.1920, Side 82

76
BÚNAÐARRIT
á sama skerinu: verðið, sem bauðst, var of lágt. Hæðsta
boð, sem kom frá Englandi, var sem sje £ 20, og sam-
svaraði það h. u. b. 320 kr., eftir því sem peningagengi
var þá. Þessi upphæð átti að borgast fyrir hvern ógall-
aðan hest við afhendingu á Englandi. En kostnaður við
kaup, sendingu og vátryggingu, mundi hafa numið að
minsta kosti 200 kr. á hvern hest, svo að ekki þarf orð-
um að því að eyða, að sala til Englands gat ekki komið
til greina. Þar að auki voru samgöngur við England
geysi-erflðar um þær mundir, svo að lítt framkvæman-
legt mundi hafa reynst, ef ekki með öllu ókleyft, að
koma hestunum þangað í tæka tíð.
Þetta ár voru alls keyptir 1097 hestar, og læt jeg
hjer fylgja skýrslu um þá:
Ilestar: Hryssur: Alls:
4 v. 5 y. 6 v. 7 v. 8 v. 4 v. 5 v. 6 v. 7 v. 8 v.
162 57 64 53 55=391 286 159 138 58 65=706 1097
Þessi hross voru á hæð: 5/48" 343/49" 402/50" 209/51" 98/52" 40/53"
Alls: 1097
Salan 1919.
Svo sem kunnugt er, má heita að heimsstyrjöldinni
væri til lykta ráðið með vopnahljessamningnum 11. nóv.
1918. Viðskiftasamningurinn milli íslensku stjórnarinnar
og Bandamanna, ákvað um allar íslenskar afurðir, fram-
leiddar á árinu 1918, en gilti þó til 1. maí 1919. Til
þess tima mátti ekki flytja út neitt af afurðum ársins
1919, ef vera mætti að Bandamenn óskuðu að endur-
nýja samninginn. En svo fór, að þeir kröfðust þess aldrei,
og varð þá útílutningur hjeðan til Norðurlanda frjáls að
nafninu til.
Af þessu leiddi, að landsstjórninni bar engin skylda
til að annast hestasölu landsmanna árið 1919. En þar
komu aðrar ástæður til greina. Eftir að lokagreiðsla
hafði farið fram, fyrir hestana frá 1918, bárust áskor-