Búnaðarrit - 01.01.1920, Qupperneq 101

BÚNAÐARRIT
95
mundi sist hafa bætt útlitið. Þeir hefðu lengst af verið
hnappsettir á hagleysu. Pað væri hinsvegar alkunna, og
ekki orð á hafandi, að við dýralæknisskoðun, sem fram
færi við útskipun, gætu leynst gallar á einhverjum hest-
anna. Fyrir þá galla hefði jeg fúslega boðið fullar bætur,
en áður hefði það þó æfinlega verið venja, að álíta
dýralæknis-vot.toið frá íslandi fullgild. Jeg þverneitaði því
að ganga að kröfum þeirra, og skildi þá með okkur.
Eftir þetta fór jeg að reyna að koma hestunum fyrir,
svo að jeg stæði ekki uppi í vandræðum, þegar farm-
arnir kæmu, og tókst mjer það fyrir sanngiarna borgun-
Skömmu seinna komu „Gullfoss“ og „ísland“ með
samtals 1030 hesta, og neituðu kaupendur að veita
þeim viðtöku. Jeg varð því að koma hestunum fyrir á
þann hátt, sem jeg áður hafði ráð fyrir gert. „Botnía"
var þá ennþá tept i Kaupmannahöfn, sökurn verkfallsins,
og var því hjermeð lokið hestasendingum frá íslandi það
árið, enda var enginn kostur skipa, hvað sem í boði var.
Eftir að hestunum hafði verið komið fyrir, bjóst jeg
við, að kaupendurnir mundu sjá sig um hönd og veita
þeim viðtöku. En er sú von brást, tilkynti jeg þeim, að
jeg veitti þeim frest um nokkurn tíma, til þess að taka
á móti hestunum og borga þá, en að þeim fresti liðnum
mundu hestarnir verða seldir á þeirra kostnað. Út af
þessu kom maður nokkur, sem var nákominn kaupend-
unum, á fund við mig, og umboðsmenn okkar, til þess
að leitast við að koma samkomulagi á. Fór hann fram
á, að við greiddum skaðabætur, þó ekki væri nema
100 000 kr.; en þá vildi hann lofa að sjá um, að þessir
farmar yrðu borgaðir að fullu, og skyldi málið þar með
útkljað. Jeg svaraði, að ekki gæti komið til mála, að
verða við þeirri kröfu, enda gætum við ekki kannast
við, að við hefðum rofið samninginn í neinni grein.
Ennfremur gat jeg þess, að mjer væri kunnugt um, að
íslenska stjórnin mundi aldrei ganga að slíkum afar-
kostum, og mundu þvi dómstólarnir verða að skera úr