Hlín - 01.01.1959, Side 148

146
Hlin
íslensku, þó þeir þæði töluðu hana og læsu. — „Skrifið bara
ensku,“ sagði jeg þeim, en þið ættuð helst að vjelrita svarið,
eða rita vel skýrt. — Ritstj.
Margt fólk kann talsvert mikið úr Kverinu sínu, og hefur
það á hraðbergi, þegar því hentar. — Manni þótti nú ekki
altjend skemtilegt að læra greinarnar utanað, en löngu, löngu
síðar koma þær upp á yfirborðið til gagns og gamans. — Það
var mikið barist á móti því um tíma, að börn lærðu nokkuð
utanbókar. — Nú er sú alda að lækka. — Börn eiga mjög hægt
með að læra utanbókar. — Er það ekki gaman að eiga alla æfi
falleg kvæði, eða annað dýrmætt, að grípa til. — Margir mestu
menn heimsins voru látnir læra kafla úr Ritningunni. — Þeir
blessuðu móðurina fyrir þann lærdóm.
Börnin munu vissulega vera ykkur þakklát fyrir, að þau voru
látin læra falleg kvæði utanað, ekki hrafl. Læra lítið í einu,
en læra vel.
Kennari skrifar veturinn 1958: — Það er leiðinlegt til þess að
vita, að nú er að mestu hætt að lesa hátt á íslenskum heimilum,
og þó hefur aldrei verið lesið jafnmikið á íslandi. — Karlmenn
sitja og liggja og lesa tímunum saman, og konur sitja og vinna
að handavinnu í sama herbergi, en ekki lesa karlmennirnir
hátt. Nei, ónei.- Þetta er dauflegt! — Því æfa menn sig ekki í
því að lesa hátt, það geta þó allir.
Skólarnir ættu að æfa börnin í því að lesa hátt, jafnvel efna
oft til kvöldvöku í skólum sínum. — Bendið þeim ungu á hví-
líka þýðingu það hafi, að viðhalda þessari gömlu, góðu íþrótt.
Hún má ekki niður falla. — Hún veitir samhug, ánægju og
mentun.
Ung stúlka, við nám erlendis, skrifar eftir lestur „Hlínar“
veturinn 1959: — Jeg er svo lánsöm að hafa alist upp á góðu
heimili. — Aldrei var fjárhagurinn mikill, en hjartagæska for-
eldra minna var því meiri. — Þau höfðu margt aukafólk á sínu
heimili, og bæði höfðu þau lag á að halda hópnum saman, þrátt
fyrir að margt var um manninn í bænum. — Þau voru bæði
söngelsk og hafði það sitt að segja. — Eftir að systir mín fermd-
ist, eignaðist hún orgel, og tel jeg það einn okkar besta heimil-
isvin. — Einn bróðir minn lærði af sjálfum sjer, eða rjettara
sagt æfði sig og æfði, án annara tilsagnar, að spila á orgel
sálma og sígild lög, og svo safnaðist hópurinn inn í stofu og
söng með. — Oft hugsaði jeg til mömmu, sem var þreytt eftir
dagsins önn og erfiði, að þurfa nú að hlusta á þennan hávaða í
okkur. — Nei, hún tók undir með okkur og var ánægð yfir að