Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 50

176
MORGUNN
og skiptir hún því fyrir miðju enni. Mér finst með fram,
að þið hafið verið að finna þessa fullorðnu konu, og má-
ske einhverja fleiri þarna á þessum bæ. Þegar verið er
að tala við konuna, hefir hún róið sér í sætinu. (Móðir
mín). Konan þín hefir verið glaðvær, og fylgst með í
ýmsu. Manstu eftir, að hún færi í gönguferð með mörg-
um konum, og virðist mér það bundið félagsskap; þær
ganga eftir vissri röð, og svo hreyfa þær svo skrítilega
líkamann, sérstaklega hendurnar og fæturna.
Stundum var róið yfir fjörðinn, þar sem þið áttuð
heima, til að skemta sér. Þið hafið farið þetta, það er
farið upp í hlíð eða dalverpi, — hún kallar það hlíð, og
mér sýnist vera hægt að tína þar eitthvað af jörðinni, það
eru ber. Eg sé hana í bátnum, og þú ert þar líka. Þeg-
ar fólkið fór þetta, hafði það með sér að borða. Hún var
dugleg að tína, og svo bjó hún'til úr því það sem hún gat
geymt og borðað seinna. Hún er með barn í fanginu
og heldur því eins og reifastranga upp við sig, og yefur
því að sér, síðan setur hún það upp á öxlina á þér og
vill láta þig finna það líka. Get ekki greint, hvort barnið
er dáið eða lifandi, augun eru svo skær, og alt svo
skýrlegt við það.
Konan þín hefir getað rent sér á ís, hún sveiflar
sér þannig áfram til að sýna mér það. Hún gat þetta
þegar hún kyntist þér, og þið gjörðuð þetta bæði. Og
hún segir: Þetta var á heillastundum lífs míns, þið svif-
uð bæði saman, eg sé svo mikið kærleiksband á milli
ykkar. Hún hefir haft gaman af ljóðum; hún er núna
að fara með ljóð, og finst mér hún oft hafa vitnað í þau.
Þegar hún var að sýna mér þetta, þá fjarlægðist hún
þig, en dregur mig (það er Jakob) í þess stað til endur-
minninganna; hefði hún verið hjá þér, myndu tilfinn-
ingarnar ef til vill hafa borið hana ofurliði, og hún
myndi kannske ruglast í því, sem hún ætlaði að sýna.
Þetta atriði, að hún þarf að fjarlægjast, til þess að
geta sannað sig, er ekki þýðingarlaust atriði fyrir þá,