Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 12

138
MORGUNN
Og hann gerði það ekki heláur.
Dávaldurinn gerði þarna ekki neitt. Drengurinn
gerði það alt sjálfur. Hann .efaðist ekki. Hann trúði af
öllu sínu hjarta. Og það fór eins og sagt er frá í Nýja-
testamentinu — trú hans hafði læknað hann.
Öruggasta leiðin til þess að fá lækningu framgengt
er sú, að sjúklingurinn sofni; en sumir menn eru ófá-
anlegir til þess. Erskine heldur því fram, að alla tauga-
sjúkdóma og alla sjúkdóma, sem stafa af ólagi á starf-
semi líffæranna, megi lækna með dáleiðslu. Engir töfr-
ar eru í sambandi við þetta, segir Erskine. Það er blátt
áfram máttur í náttúrunni, sem guð hefir gefið mönnun-
um, og býr í oss öllum. En svo mikil er heimska mann-
anna, að þeir hafa vanrælct þennan mátt og lýst hann
svik. Hann hefir gefið blindum mönnum sjónina. Afl-
vana limir hafa fengið máttinn á svipstundu. Tauga-
veiklun hefir horfið. Stamandi menn hafa farið að tala
reiprennandi. Lama mönnum hefir verið ekið til hans í
stólum, og þeir hafa gengið heim, skilið eftir hækjurn-
ar, og aldrei þurft framar á þeim að halda. Ef maður
trúir af öllu sínu hjarta, þá getur hann læknað sig sjálf-
ur af þeim sjúkdómum, sem eg hefi minst á, eftir því
sem Erskine heldur fram; þó að hann efist, þá getur
hann samt fengið lækningu, ef hann vill leita hennar hjá
færurn dávaldi. Hvað langt, sem menn eru leiddir í of-
drykkju og neyzlu eiturlyfja, þá má bjarga þeim. Skap-
^erðinni má breyta og þroska persónuleikann. Ekkert
af því, sem mótar líf vort, er jafn máttugt og undirvit-
undin getur verið.
III.
Eg ætla þá að snúa mér að því, að segja nokkurar af
lækningasögum Erskines. Kenningar hans, sem eg hefi
lauslega vikið að og eru mjög merkilegar, munu skýrast
nokkuð við sögurnar.
Einu sinni sem oftar var hann að flytja erindi fyrir