Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 41

MOR6UNN
167
Astvinasamband.
Erinöi flutt í S. R. F. í.
Eftir frú BuSrúnu Buömunösöóttur.
Aðalhugmyndin með þessu erindi mínu var upphaf-
lega að segja frá ýmsum atburðum, sem hafa komið fyr-
ir mig daglega í sambandi við stjórnendur mína; atburð-
um, sem sýna, hve vel er fylgst með mér, bæði í stóru og
smáu. En þegar eg fer að íhuga það, þá finn eg, að það
er flest svo mikið einkamál, að eg fer hjá mér að segja
írá því í fjölmenni.
Meðal annara þessara atvika er það, að þegar eg
hefi gengið með börnin mín, þá hefir stjórnandi minn sagt
mér það, áður en eg hefi sjálf haft verulega hugmynd
um, hvernig hag mínum þannig væri háttað, að eg væri
með fóstri., og hvort kynið það væri, og hefir það staðið
heima. Sömuleiðis þegar sá tími hefir komið, að eg ætti
að fæða, þá hefir mér æfinlega verið sagt það upp á mín-
útu, hvenær barnið yrði fætt. Eg tek það til dæmis, að
þegar eg átti stúlku, sem eg misti — eg var þá úti í íVest-
mannaeyjum — þá veiktist eg kl. IOV2 um kvöldið. Þá
kom Friðrik straxtil mín ogsagði: „Bærilega ætlar þetta
að ganga, — stelpan verður fædd kl. hálf tvö“. Þetta
i’eyndist rétt — barnið var komið kl. IV2 og var stúlka.
En þegar eg átti litla drenginn, varð eg lasin kl. 5
að morgni. Þá segir Friðrik við mig: „Drengurinn verð-
ur fæddur kl. 6 Vá". Eg undraðist og sagði: „Er það mögu-
legt, eg sem er ekkert veik“. Þá svarar hann: „Heldur
þú, að eg fari að láta þig kveljast“. Þetta stóð líka heima
upp á mínútu, drengurinn fæddist á nákvæmlega sama
tíma og Friðrik tiltók, án þess að eg geti sagt, að eg
liði nokkrar þjáningar. Þetta getur ljósmóðirin, sem er