Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 52

178
M 0 R G U N N
Segðu henni frú S., að hún megi ekki hugsa svona r
Hvað hefi eg gjört, svo að eg þurfi að líða alt þetta,
heldur skuli hún vera örugg og glöð, þó að nepjan sé
köld. En kannske svarar hún frú S.: Hvernig á eg að
geta það, svo þreytt sem eg er? En konan þín segir: Hún
verður að reyna það, því að erfiðar hugsanir og bölsýni
lamar svo andlega kraftinn í kringum hana, að við ást-
vinirnir getum miklu minna áorkað og hjálpað henni
en annars. Það þarf sterkt sólskin til að bræða stóran
hafísjaka, en ef geislaflóðið er nógu sterkt, mun hann
þó æfinlega klökkna. Konan segir: Reyndu, vinur, að
vera henni ljósgeisli; hún á svo örðugt, og ykkur getur
fundist sá tími undur langur, sem okkur finst stuttur.
Svo á eg að segja þér líka, s.egir Jakob, að hún hafi
nú fundið marga vini síðan hún fór; þó hún sé búin að
vera stutt, þá á hún heilan fjársjóð, og hún segir: Þó
eg sé ekki komin á það svið, sem er það allra fullkomn-
asta, þá er hún samt komin svo langt, að finna sál sína
verndaða æfinlega, finna geislakraft dýrðarinnar leggja
til sín að ofan.
Að afla sér þekkingar á framhaldslífinu, flýtir fyr-
ir þroskanum, er þangað kemur. Eg var búin að tileinka
mér það áður en eg fór. Eg veit um marga, sem eru
komnir hingað fyrir tugum ára, og ekki eru búnir að
skilja lífið hér enn, eða tileinka sér það.
Svo kveður hún þig, konan þín, og nú get eg ekki
meira, segir Jakob litli.
Eftii’farandi skýringar gefur hr. Jón Guðmunds-
son á þessum fundi:
Hestinum sem hún lýsir fyrst á fundinum og ferða-
laginu, er nákvæmlega rétt lýst. Við hjónin fórum frá
Þingeyri til Keldudals, í heimsókn til vinu okkar; kona
mín reið þeim hesti, er Jakob lýsti, hún hélt mikið upp
á þann hest, sem var bæði þýður og fljótur. Konan, sem
lýst var á þessum bæ, er móðir mín, hún er lifandi enn.
Við vorum aðallega að finna hana. Og það sem lýsing-