Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 42

168
M0R6UNN
búandi í Vestmannaeyjum, staðfest, því að eg sagði henni
það strax.
Eg gæti sagt frá mörgum slíkum atburðum, sem
snerta mína persónu. En vegna þess, að mér fellur illa
að tala mikið um sjálfa mig og flest þau atvik, sem eg
verð fyrir, eru mér svo heilög, kýs eg helzt að eiga þau
ein. Því hefi eg heldur kosið að segja frá nokkrum fund-
um. Þó ætla eg fyrst að segja frá einum atburði, sem eg
sá á einu ferðalagi mínu úr líkamanum. Það telst nú að
vísu sjálfsagt ekki svo merkilegt og segi eg því meira
frá því til gamans.
Eg hafði verið beðin fyrir sjúkling og þegar svo
stendur á, fer eg mjög oft úr líkamanum, sem kallað ei\
til stuðnings við lækninguna.
Eg fann glögt, þegar eg losnaði við líkamann og sá
sjálfa mig liggjandi í rúminu. Eg hugsaði: ,,Nú skal eg
muna það, sem eg sé“. Eg lagði svo af stað út úr herberg-
inu og fór hratt yfir, eg fór í gegn um mörg hús og sá
margt fólk, sem eg þekti ekki; sumir voru við ýms störf,
en aðrir voru háttaðir. Þið skiljið það, að þetta ferðalag
var ekki á öðru tilverustigi, heldur hér í Reykjavík.
Loks kom eg inn í herbergi; þar sá eg ungan pilt,.
sem eg þekti mjög vel; hann svaf í legubekk og fyrir
ofan hann ung stúlka, sem eg þekti ekki. Eg fór að skoða
stúlkuna, og setti vel á mig útlit hennar. Þá vaknar stúlk-
an snögglega og segir: „Ó, það er einhver hér inni'L
Pilturinn vaknar líka og svarar: „Vertu ró.leg, góða mín,
hér er enginn, nema við ein“. Eg yfirgaf þau og hélt
áfram að mínu starfi við sjúklinginn, og varð ekki fleira
sögulegt við þetta ferðalag mitt.
Daginn eftir kom þessi piltur til mín, og sagði eg
honum, hvers eg hefði orðið áskynja um hann kvöldið
áður. Hann roðnaði og svaraði mér engu um þetta. En
nokkru seinna komst hann undir áhrif víns og kom þá
til mín og sagði: „Eg skal segja þér það, Guðrún, að
*