Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 73

M O R G U N N
199
«g — hverfur. Þótti mér hann hverfa noklcuð skyndilega,
þar eð eg vissi eigi af neinum mishæðum á þessum stað.
Eg benti pabba yfir á melana og sagði, að þarna færi
líklega maður, sem eg nefndi nánar, og mér þótti senni-
legt að væri á leið heim í Belgsá. En pabbi sá engan, enda
hvarf maðurinn um það bil. Við héldum svo áfram og
fórum yfir Bakká, skamt utan við melana. Þar hugðumst
við bíða mannsins. En er honum seinkaði, gengum við
upp á melbrekkuna að norðan, en sáum engan þar í nánd.
Fórum við svo heim í Belgsá. Höfðum við orð á þessu,
og fengum þá að vita, að þar mundi enginn geta hafa ver-
ið á ferð.
Um daginn fanst lík Karls í snjóflóðinu.
Á heimleiðinni um kvöldið lögðum við pabbi leið okk-
ar um melana, til að svipast að sporum. Þau sáum við
engin. Og svo héldum við heim. — Eg vil geta þess, að
einmitt mjög skamt frá þeim stað, sem eg sá svipinn, fund-
ust síðar ræflar af sumum þeim kindum, er úti urðu í
hríðinni, og sem Karl heitinn var að leita að, er hann
lenti í snjóflóðinu.
Eg mun láta afskiftalaus þau álit, sem menn kunna
að bera fram um þessa sýn mína. En órar eða missýning
var hún ekki. Eg veit það bezt sjálfur, hve mjög verulega
hana bar fyrir mig. Og við það skal eg standa fyrir hvaða
dómstóli tilverunnar, sem vera skal.
m